Bhagwan Mahavir

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 159

ਵੈਰਾਗ
(1) ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਰੰਗ ਰੂਪ ਅਸਮਾਨੀ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਚਮਕ ਵਾਂਗ ਚੰਚਲ
. (ਅਸਥਿਰ) ਹੈ । ਰਾਜਨ ! ਹੈਰਾਨੀ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਫੇਰ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਭੋਗਾਂ ਵਿਚ ਮਸਤ
ਹੋ । ਪਰਲੋਕ ਵੱਲ ਕਿਉ ਨਹੀਂ ਵੇਖਦੇ ? - ਉਤਰਾ... (2) ਜੋ ਮਨੁਖ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਬੇਇਜਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਜਨਮ ਮਰਨ
ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਘੁੰਮਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ । ਪਰਾਈ ਨਿੰਦਾ ਪਾਪ ਦਾ ਕਾਰਣ ਹੈ । ਇਹ
ਸਮਝ ਕੇ ਸਾਧਕ ਹੰਕਾਰ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਪੈਦਾ ਨਾ ਕਰੇ । - ਸੂਤਰਕ੍ਰਿਤਾਂਗ (3) ਤੁਸੀਂ ਜਿਸ ਤੋਂ ਸੁਖ ਦੀ ਆਸ ਰਖਦੇ ਹੋ, ਉਹ ਸੁੱਖ ਦਾ ਕਾਰਣ ਨਹੀਂ । ਮੋਹ ਵਿਚ
ਫਸੇ ਲੋਕ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ । - ਅਚਾਰਾਂਗ (4) ਪੀਲਾ ਪੱਤਾ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਗਿਰਦਾ ਹੋਇਆ, ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ ਪੜਿਆ ਨੂੰ ਆਖਦਾ ਹੈ
ਅਜ ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਇਕ ਦਿਨ ਅਸੀਂ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ ਸੀ । ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸੀਂ
ਅੱਜ ਹਾਂ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਣਾ ਹੈ । - ਅਨੁਯੋਗਾਦਾਰ (5) ਸਾਧਕ ਨਾ ਜੀਵਨ ਦੀ ਇਛਾ ਕਰੇ ਨਾ ਹੀ ਮੌਤ ਦੀ । ਜੀਵਨ, ਮੌਤ ਦੋਹਾਂ ਵਿਚੋਂ
ਕਿਸੇ ਦੀ ਇਛਾ ਨਾ ਕਰੇ । - ਅਚਾਰਾਂਗ (6) ' ਬਹਾਦਰ ਵੀ ਮਰਦਾ ਹੈ ਬੁਜਦਿਲ ਵੀ ਮਰਦਾ ਹੈ । ਮਰਨਾ ਹਰ ਇਕ ਨੇ ਹੈ । ਜਦ ਮੌਤ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੈ ਤਾਂ ਬਹਾਦਰ ਵਾਲੀ ਹੀ ਮੌਤ ਚੰਗੀ ਹੈ ।
- ਮਰਨਾਸਮਾਧੀ) (7) ਸਚਾ ਸਾਧਕ ਲਾਭ, ਹਾਨੀ, ਸੁਖ, ਦੁਖ, ਨਿੰਦਾ, ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਵਿਚ ਬਹਾਦਰਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਜਿਉਦਾ ਹੈ । - ਉਤਰਾ... (8) ਵਿਸ਼ੇ ਵਿਕਾਰਾਂ ਵਿਚ ਫਸੀਆਂ ਜੀਵ ਲੋਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰਲੋਕ ਦੋਹਾਂ ਵਿਚ ਵਿਨਾ ਨੂੰ
ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ । - ਪ੍ਰਸ਼ਨ (9) ਆਤਮਾ ਵਿਚ ਘੁੰਮਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਦਰਿਸ਼ਟੀ ਲਈ ਕਾ , ਹੋਰ ਸਮਾਨ ਹਨ :
- ਸੂਤਰ.. (10) ਤੁਸੀਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਸਤੂਆਂ ਨੂੰ ਸੁਖ ਦਾ ਕਾਰਣ ਸਮਝਦੇ ਹੋ, ਉਹ ਅਸਲ ਵਿਚ ਮੁੱਖ ਦਾ ਕਾਰਣ ਨਹੀਂ ਹਨ | - ਅਚਾਰ..
| ਸ਼ਮਣ (ਸਾਧੁ). 1. , ਜੋ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਇਕ ਦਰਿਸ਼ਟੀ ਰਖਦਾ ਹੈ ਉਹ ਹੀ ਸਚਾ ਮਣ ਹੈ ।
- ਪ੍ਰਸ਼ਨ
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ
133