Bhagwan Mahavir

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 127

ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਚੱਕਰ ਕੱਟ ਕੇ ਫੇਰ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰ ਗਈ ।
ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਦਾ ਸਰੀਰ ਉਸ ਦੀ ਹੀ ਛੱਡੀ ਤੇਜੋਲੇਸ਼ਿਆ ਕਾਰਣ ਜਲਣ ਲੱਗਾ । ਉਸਨੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੂੰ ਸਰਾਪ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, “ ਹੇ ਵਰਧਮਾਨ ! ਮੇਰੇ ਤਪ ਤੇਜ ਕਾਰਣ ਅਤੇ ਤੇਜੈਲੇਸਿਆ ਦੇ ਅਸਰ ਕਾਰਣ ਤੂੰ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਮਰ ਜਾਵੇਗੀ।
ਇਸ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿਚ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ ਹੇ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ! ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੇਜੋਲੇਸ਼ਿਆ ਅਤੇ ਕੇਵਲੀ ਨੂੰ ਭਸਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ । ਤੂੰ ਸਤ ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਮਰ ਤੇਜੋਲੇਸ਼ਿਆ ਦੇ ਅਸਰ ਕਾਰਣ ਮਰ ਜਾਵਾਂਗੇ ।”
ਫੇਰ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਚੇਲਿਆਂ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, “ ਹੇ ਦੇਵਾਨੁ ! ਤੁਸੀਂ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰੋ । ਮੈਂ 16 ਸਾਲ ਇਸ ਧਰਤੀ ਤੇ ਧਰਮ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਾਂਗਾ । ਹੁਣ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਦੀ ਤੇਜੋਲੇਸ਼ਿਆ ਖਤਮ ਹੋ ਚੁਕੀ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਜਦੋਂ ਚਾਹੋ, ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਜਾਂ ਉਸ ਦੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨਾਲ ਧਾਰਮਿਕ ਵਾਰਤਾਲਾਪ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ।”
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੇ ਉਪਰੋਕਤ ਕਥਨ ਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੇ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਦੇ ਭਿਕਸ਼ੂਆਂ ਨਾਲ ਵਾਰਤਾਲਾਪ ਕੀਤੀ । ਵਾਰਤਾਲਾਪ ਦੇ ਬਾਅਦ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਦੇ ਚੇਲੇ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੇ ਚੇਲੇ ਬਣ ਗਏ ।
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਤੇ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਦੇ ਇਸ ਝਗੜੇ ਦੀ ਚਰਚਾ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਆਮ ਫੈਲ ਗਈ । ਲੋਕ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਆਖਦੇ " ਅੱਜ ਕਲ ਦੇ ਤੀਰਥੰਕਰ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਹਨ, ਇਕ ਆਖਦਾ ਹੈ ਪਹਿਲਾਂ ਤੂੰ ਮਰੇਂਗਾ ਅਤੇ ਦੂਸਰਾ ਆਖਦਾ ਹੈ ਪਹਿਲਾਂ ਤੂੰ ।” , | ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਬੀਮਾਰ ਹੋ ਗਿਆ । ਉਸਨੂੰ ਆਪਣਾ ਅੰਤ ਸਮਾਂ ਨਜ਼ਦੀਕ ਆਉਣ ਲਗਾ । ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਕੇ ਕਿਹਾ, “ ਹੇ ਭਿਕਸ਼ੂਓ ! ਜਦ ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਵਾਂ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਬੂਦਾਰ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਵਾਉਣਾ । ਗੰਧ ਕਸ਼ਾਏ ਨਾਂ ਦੇ ਕੀਮਤੀ ਕਪੜੇ ਨਾਲ ਸਰੀਰ ਪੂੰਝਣਾ । ਗੋਸ਼ੀਰਸ਼ ਚੰਦਨ ਦਾ ਲੇਪ ਕਰਨਾ । ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਸਫੈਦ ਕਪੜੇ ਵਿਚ ਲਪੇਟ ਕੇ ਇਕ ਹਜਾਰ ਮੱਨੁਖ ਯੋਗ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲੀ ਸੁੰਦਰ ਪਾਲਕੀ ਵਿਚ ਬਿਠਾਉਣਾ ।
| ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰੋ ਮ੍ਰਿਤਕ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਵਸਤੀ ਨਗਰੀ ਦੇ ਗਲੀ ਬਜਾਰਾਂ ਵਿਚ ਘੁਮਾਉਦੇ ਹੋਏ ਆਖਣਾ “ ਇਸ ਅਵਸਨੀ ਕਾਲ ਦਾ ਅੰਤਮ ਤੀਰਥੰਕਰ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਖਾਤਮਾ ਕਰਕੇ ਨਿਰਵਾਨ ਹਾਸਿਲ ਕਰ ਗਿਆ ਹੈ ।”
ਗੋਸ਼ਾਲਕ ਦੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਉਪਰੋਕਤ ਕਥਨ ਨੂੰ ਖਿੜੇ ਮਥੇ ਪਰਵਾਨ ਕੀਤਾ !
98
ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ