Atmanand Prakash Pustak 092 Ank 09 10

Author(s): Pramodkant K Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 9

જુલાઈ-ઓગસ્ટ-૯૫ ]
ચંડ રૂદ્રાચાર્યની સ્થા
સંપાદિકા : ભાનુમતિ ન. શાહ
-
વિશદ્ધ મનવાળો જીવ સર્વ ને ખમાવતે ગયા અને પૂર્વની માફક આ શેઠના પુત્રને દીક્ષા અને પોતે પણ ક્ષમા આપવામાં તત્પર ચંડ ગ્રહણ કરવાની ઇચ્છા છે, એ પ્રમાણે કહ્યું. આ રૂદ્રાચાર્યની જેમ તેજ ક્ષણમાં કર્મક્ષય કરી મહા પાપીએ મારી સાથે પણ મશ્કરી કરે છે કેવળરાન પામે છે.
તેથી ચિત્તની અંદર ઉપન્ન થયેલા અત્યંત ઉજજ યિણ નગરમાં પાપપ્રવૃત્તિનો ત્યાગ કેધવાળા આચાર્ય મહારાજે કહ્યું, જે એ પ્રમાણે કરનાર ગીતા એવા ચંડ રૂદ્ર નામના પ્રસિદ્ધ જ હોય તે મને થોડી જલદી રાખ આપ. પછી આચાર્યા હતા. પરંતુ તે પ્રકૃતિથી જ પ્રચંડ શેઠના પુત્રને પિતાના હાથ વડે મજબુત પકડીને કાપવાળા હતા તેથી મુનિઓની સાથે રહેવા નમસ્કાર મહામંત્રનું ઉચ્ચારણ કરતાં સુરી અસમર્થ થયા અને સાધુઓથી રહિત વસતિમાં ભગવતે વેચ કરવાનો પ્રારંભ કર્યો. ભવિતવ્યરહી એકાંત સ્વાધ્યાય ધ્યાનમાં તત્પર બની તાના વેગથી જ્યારે મિત્રો કંઈ પણ બોલતા નથી વત્ન પૂર્વક ઉપશમ ભાવનાથી આત્માને દઢ રાતે ત્યારે શેઠનાં પુત્રે કહ્યું“હે ભગવંત! અત્યાર શુભ ભાવમાં રાખતા ગ૭ની નિશ્રામાં રહે છે. સુધી તો મશ્કરી હતી પરંતુ હાલમાં સંયમ
હવે એક વખત કિડપ્રિય એવા મિત્રોના પ્રત્યે મને સદ્ભાવ જાગે છે, તેથી આપ મારા સાથે ન પરણલે અલંકાર વિગેરથી સુશોભિત ઉપર કૃપા કરી અને સંસાર સમુદ્રને તરવામાં એવા એક શેઠનો પુત્ર ત્રણ ફરતા ચીટ અને નાવ સમાન મોક્ષસુખને આપનાર જગતગુરૂ બળ૨ વરમાં કે.ના તે સાધુઓની પાસે આવી અને ધ ભગવંતે કરેલી ભાવપ્રધાન દીક્ષા મને બડા, તેના મિત્રોએ મક રીપૂર્વક કહ્યું કે, હું આપો.” આ પ્રમાણે કહેવાથી આચાર્ય મહારાજે ભગવંતુ! આ અમારો મિત્ર સંસારના વાથી તેને દીક્ષા આપી, તેના મિત્રો મુ ઝાયેલા પેતાને ઉદ્વેગ પામેલા છે અને દીક્ષા ગ્રહણ કરવા ઈ છે સ્થાને ગયા. તે વખતે નવ દિક્ષિત સાધુએ છે. એથી જ વિવિધ પ્રકારના શણગાર સજી કહ્યું, “હે ભગવંત! મા ઘણા સ્વજને અહિં અહીં આવેલ છે, તે આને દીક્ષા આપ. મુખની રહે છે, તેથી નિર્વને ધમ કરવા હું શક્તિમાન આકૃતિ અને તેની ચેષ્ટા જાણવામાં કુશળ થઈશ નહિ, માટે આપણે બીજા ગામમાં જઈએ.” મુનિઓ તેઓને મશ્કરી કરતા ન જાણતા હોય ગુરૂએ એ પ્રમાણે થાય, એમ અનુમતિ આપી તેમ પોતાનું કાર્ય કરવા લાગ્યા. આ પ્રમાણ પછી ગુરૂ ભગવંત રર જેવા તેને મેકયે. વાર વાર તેઓ મશકરી પૂર્વક બોલતા અટકતા માગ જોઈને તે આવ્યા પછી ગુરૂ ભગવંત નથી. તેટલામાં ‘કુ શક્ષણવાળા આ લાકે ઘડપણથી કંપતા ધીમે પગલે ચાલી તે નવ શિખામ લ” એમ વિચાર કરે સાધુઓએ દીક્ષિતના ખભા ઉપર જમણો હાથ ટેકવી ચાલવા એકાંત પ્રદેશમાં રહેલા ચંડ રૂદ્રાચાર્ય આ લાગ્યા, રાત્રિ માં આંખે ઓછું દેખાવાથી માર્ગમાં અમારા ગુરૂ દીક્ષા આપશે એમ કહ્યું. તેથી તેઓ વારંવાર પગની ખહલ ના થવાથી અત્યંત કે પાયક્રિડા પ્રિય હોવાથી આચાર્ય મહારાજ પાસ માન થયેલા ગુરૂએ વારંવાર નવ દીક્ષિત