Atmanand Prakash Pustak 088 Ank 01

Author(s): Pramodkant K Shah, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 12

યોગ્ય સૂવથ બે પ્રકારના છે: એક પંચપતિ છે. અને પાણીની શક્તિને જે યોગ્ય રીતે નાથવામાં કમણનાં સૂત્રે; અને બીજા જનવિચાર, તત્ત્વાર્થ આવે તે તેથી ઉત્તમ ખેતી પણ થાય અને વીજસૂત્ર વગેરે સૂત્રો, એમાં જીવવિચાર વગેરે દ્વારા ળીના ઉત્પાદનથી માઈલે સુધીનાં અંધારા ઉલેચાઈ વિચારમાં જૈન દર્શનનું તત્વજ્ઞાન સ્થિર માય છે. ને ચોમેર પ્રકાશ પણ પથરાઈ જાય છે. તેવી જ અને પંચપ્રતિકમણનાં સૂત્રો દ્વારા ધર્મમાં-આચારમાં રીતે યુવાશક્તિને કેન્દ્રિત અને સંસ્કારિત કરીને સ્થિર થવાય છે. બન્ને સૂત્રો જીવનમાં અતિ ધર્મમાગે જોડવાથી સંધિ, સમાજ અને દેશને ઉપયોગી છે. ક્રિયાકાળ સિવાયના કાળમાં, જીવનની ઘણો જ લાભ થશે. નહીંતર આ બધાંયનું ભાવિ રેજ બરોજની ધટનામાં જીવવિચાર, તત્વાર્થસૂત્ર બહુજ નિરાશાભર્યું થવાનું છે. જેમના હૈયામાં વગેરેનું જ્ઞાન ખૂબ જ હિતકારક પુરવાર થાય છે. ધમને મૂળ રોપાયાં નથી તેવા યુવકે કહેશે કે તેથી એ બન્ને પ્રકારના સૂત્રો ભણાવવાં જોઈએ. આ ઉપાશ્રય ખાલી પડે છે, એમાં કઈ સાધુ આ કર્તવ્ય આપણે ન બનાવીએ અને આપણી નથી, માટે અમને એ મીટીમ માટે આપો. અને ઊછરતી પેઢી ધર્મનું મહત્વ ન સમજે અને આવું ચાલ્યું તે પછી ધર્મસ્થાનક અને સંસાર ધમવિમુખ બને તે તેની જવાબદારી આપણું જ સ્થાનકમાં ફેર જ નહીં લાગે! છે, એવું સ્વીકારવું જ રહ્યું.
સંઘના અગ્રણીને ઘેર લગ્ન હશે, બધીજ ધર્મતત્વને સમજવા માટે જીવ, જગત ને વાડીઓ નોંધાઈ ગયેલી છે, જાનને ઉતારવા માટે જગન્નાથ શું છે? તદૂષિવયક માન્યતા શી છે? બીજું કે સ્થાન મળતું નથી, અને આ ઉપાશ્રય -તે જાણવા પ્રયત્ન કરવો જોઈએ. ધાર્મિક શિક્ષ. ખાલી છે, તે તે લગ્ન માટે આપો-શરૂઆત કૈએ આ કામ કરવાનું હોય છે. સમજણના બીજને આવી જ રીતે થાય છે. પણ આવું થવા ન પામે વિકસાવવામાં તેઓ પોતાની શક્તિનો સદવ્યય કરે એટલા માટે આ ધર્મસ્થાનમાં કોઈ પાપ–સ્થાનક એ જરૂરી છે. આ શિક્ષણ નહી અપાય તે આપણી સેવાય જ નહીં, એવું પાયાનું જ્ઞાન બાળપણથી જ નવી પેઢી ધર્મવિહીન જીવન જીવશે. એટલે જ આપવું જોઈએ. જે ઉદ્દેશથી જે વસ્તુ બનાવી નહી પણ કયારેક, અણસમજણને કારણે, ધમની હેય તેને ઉપયોગ તે ઉદ્દેશપૂરતો જ થવો જોઈએ; મશ્કરી સુદ્ધાં કરશે, આ બધું હગ છે ઉદ્દે શન ભિન્નતા ચલાવી ના લેવાય. આ વાત એવી ઠેકડી ઉડાવશે. આવું થાય તો તેને વ્યવહારમાં તે તમે ચોક્કસ માને જ છે. ધર્મઅટકાવનાર કેશુ? લાખના ખર્ચે આલિશાન સ્થાનની પવિત્રતાની સમજણ આજે સંસ્કાર અને દેરાસર બંધાવો અને એમાં પરમાત્માની મોટી શિક્ષણ દ્વારા નહીં અપાય તો આવતી કાલ કેવી પ્રતિમા પધરાવે અથવા ઉપાશ્રયની ભવ્ય ઈમારત ઉગશે તેના વિચાર કરો. ખડી કરી ઘ; પણ દેરાસરમાં ભક્તિ-પૂજા કરનાર
કીજ ખાલી પડયું છે માટે કેલસાનો ટોપલે નહીં હોય અને ઉપાશ્રયમાં બેસનારા નહી હોય તેમાં મૂકી દો એમ કાઈ કહે, તે તે તમે ચલાવી તે એ બધાં શા કામના ? શ્રીસંઘે ગંભીરપણે લેશે ખરા? તમે કહેશે કે, અરે, કેલસાને ગમે વિચારવા જેવી આ વાત છે.
ત્યાં મૂકી દે, પણ ફ્રીજમાં તો ન જ મુકાય-આવા નવી પેઢીને સદ્ગુણ તરફી વળાંક આપવામાં ને સમજાતું હોય તેને.
વિચાર ને વિવેક કેને આવે, કે જે ક્રીજના મહત્વ આવશે તે જ આવાં ધર્મસ્થાને સદુપયોગ ચાલુ રહેશે. પાણીની શક્તિને નાથવામાં નથી
એમ જે ધમની ઉપાદેયતા યથાસ્થિત સમજે, આવતી તે પૂરથી ગામનાં ગામ તારીજ થઈ જાય (અનુસંધાન પાના નં. ૧૨ ઉપર) નવેમ્બર-૯૦