Atmanand Prakash Pustak 084 Ank 07

Author(s): Kantilal J Doshi
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 8

પ૨ પદાર્થીની ભક્તિ કરવાથી તે સ્વભાવ વિકૃત થાય છે, માટે તેની ભક્તિને અસભક્તિ કહી છે, અને આત્માના સ્વભાવની શુદ્ધિ કરનારી ભક્તિને સભક્તિ કહી છે.
તેની પ્રાપ્તિ પરમ વિશુદ્ધ પરમાત્માની ભક્તિ કરવાથી આવે છે.
ભક્તિ એટલે ભક્તિ !
એ મટીને એક થવાની પ્રક્રિયા. તેમાં ‘હુ... ’ ઇંલ્લે રહે‘મારૂં ' મરી જાય. એક શ્રી જિનરાજ અને તેમના ગુણા જ બધે છવાઈ જાય.
ધ્યાન દશામાં આવા અનુભવ થાય છે
ધ્યાનના અગ્નિમાં એ તાકાત છે કે કરોડો વર્ષે પણ નાશ નહિ પામનાશ કર્મોને તે અગ્નિ આ તમતમાં ખાળી નાંખે છે. કારણ કે તે અગ્નિ આત્માના ઘરના હોય છે. શુદ્ધ જ્ઞાનજ્યાતિ
સ્વરૂપ હોય છે.
જીવની જેમ જતન કરવુ જોઇએ.
નથી રહેતુ તે એમ ખતાવે છે કે આપણી જીવન વ્યવહારમાં આપણું ધ્યાન આત્મામાં ભક્તિ કાચી છે.
સાચી ભક્તિવાળા મહાન આત્માએ તે “મેરા મન તુમસે રેલીના, મીન વસે જયુ જલમે... સાહેબજી ! તુ મેરે મનમેં, તું મેરે દિલમે ! એ જ પક્તિઓમાં જીવત જીવતા હાય છે.
ક
વિજાતીય કોઇ પણ પદાર્થ નું ધ્યાન, આત્મા માટે, હિતકારી નથી, તે ઘ્યાનથી આત્માની શુદ્ધિ આછી થાય છે, શક્તિ ક્રુ ડિત થાય છે. જ્યારે પરમાત્માનું ધ્યાન, આત્મા માટે અપેક્ષાએ હિતકારી છે, કારણ કે પરમાત્મા આત્માની જાતિ એક જ છે.
સ
અને
માટે હર હાલતમાં શ્રી અરિહંત પરમા
દોરડા પર ચાલતા નટ ધ્યાન ચૂકે તે ધરા-મનું ધ્યાન લાવનારી શ્રેષ્ડ ભક્તિ આપણે શાયી થાય, અને માતના મુખમાં ધકેલાઇ જાય કરવાની છે. તેમાં આપણે શ્રી અરિહંતના મનતેમ પરમાત્માનું ધ્યાન ચૂકનાર ભક્ત પણ પરવાનું છે. તેમની આજ્ઞાને સમર્પિત થવાનું છે. ણામ પતિત થઈને અનંત સ'સારી બની જાચ મન તેમને સાંપી દેવાનુ છે, આત્માને તેમના પરમાત્માનું ધ્યાન એ એક એવું ધન છે કે ઉપયોગમાં રાખવાના છે. તેની કિંમત કોઇ આંકી શકતુ નથી, માટે તેનુ
(અપૂર્ણ)
જકુમારના લગ્ન મંડપનું ભાવવાહી વન કર્યા બાદ પીઠી ચોળાઈ ગયા બાદ જ ખૂ કુમાર સ્નાન કરીને ઊભા થાય છે ત્યારે એમના વાળમાંથી ટપકતાં જળ બિંદુને આંસુ સાથે સરખાવીને આ સરખામણીના હેતુ રજુ કરીને તે કવિએ એક અદ્ભુત કલ્પના સૃષ્ટિ સર્જી છે. આ વાંચીને સય ભાવક ખાનંદ વિભાર થઈ વાહ વાહ બેલી ઉઠે છે.
નીચેાકંનુ પાણીરે ન્હાયા જ ખુશિર જાણીરે માનુ એ કેશ આંશુ ઝરે ( ૮ ળ ૨. કડી ૭૯ )
લાચ ટુકડા
જ સ્વામી એ ભલે લગ્ન કરવાનુ સ્વીકાર્યું' પણ લગ્નના બીજે જ દિવસે તેઓ સચી થવાના હતા. એથી સયમ સમયે માથે શેાભતી કાળી ભમ્મર કેશ વલિ શરીરના સિહાસનેથી કાઈ જવાની હતી; આ બહિષ્કારનું દુઃખ યાદ આવતાં જ જાણે જંબુસ્વામીની કેશાર્વાક્ષ સ્નાન બાદ ટપકતા જલિન્દુના બહાને રડી રહી હતી એટલે કે એ ટપકતા જલબિંદુ નહાતા એ તે આંસુ હતા આંખ઼ુ હતા આંસુ
“ શાંતિ સૌરભ ”માંથી પા. ૨૩