________________ Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra www.kobatirth.org Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir મારે હરખ માય ખરો ! મેં તે જમાઈરાજનો છેતરી, એ શળની જેમ મને હવે ખેંચે છે. શું પાટલે માંડે, ને એમને ઘેબર જમાડી દીધું. આ પ્રસંગે મારામાં દબાયા પડેલાં લોભ અને ઉતાવળ હતી એટલે એ તે જમીને તરત નીકળી તૃષ્ણનાં દર્શન નથી થતા? હુંય સમજું છું કે ગયા. પણ ત્યાં તે તમારો આવવાને સમય આ વાત કઈ જાણવા પામવાનું નથી ને જાણે થર્યો એટલે મેં ઝટપટ ફુલકાં ગરમ ગરમ ઉતારી તેય એને માટે આનું કેઈ મહત્વ નહિ હોય, દીધા. શાક દાળ તો હતાં જ, કમ સે કમ મને તો કઈ કાંઈ જ નથી કહેવાનું હું તે મેં વકાસીને શેઠાણીનું લાંબુલચક પરંતુ કોઈ કાંઈ ધારે કે ન ધારે, કહે કે ના ભાષણ સાંભળતા જ રહ્યો, પણ એ સાંભળીને કહ્યું પણ મારી માંહ્યલે તે મને ડખે છે ને ? મને ઠપકારે છે ને? એને શે પ્રતિકાર? એને મને ખાતરી થઈ કે ઘેબર જરાય બચ્યું નથી : ત્યારે મારી સ્થિતિ કેવી થયેઢી ? હ કેવો શ સ થાય ? આહત અને ખિન બની ગયેલે? સ્ત્રીઓનાં વિચારની આ વણઝારમાં અટવાતા પિતે જમાઈ પ્રેમની એ પળે મને કેવી સૂગ ચડી નગર બહાર જ ગલમાં પહોંચી ગયા, એની આવેલી , મન તે ખાટું ખાટું થઈ ગયેલ પણ ખબર તે શેઠને તરફ ઢેરો ચરાવતાં ભરહવે બેલવાનોય કાંઈ અર્થ નહતે. ચિડાવાથી પાડો તરફ એમની નજર પડી ત્યારે જ પડી. શેઠે કાંઈ વળવાનું ન હતું. એટલે રોટલીનાં જેમ ઝટપટ શૌચક્રિયા પતાવી, ને પછી મનને ખેદ તેમ ડૂચા ગળે ઉતારી લીધાને ઉભે થઈ ગયો. ઉતારવાના ઈરાદે, ખિન્ન વદને એક ઘટાદાર મારું વતન જોઈને શેઠાણી તે હેબતાઇજ ગયાં. વૃક્ષની ઠંડી છાયા તળે ડીલ લંબાવ્યું. એમને એમની જમાઈ ભક્તિનાં વખાણ સાંભળવા હતા, પણ મારું સ્વરૂપ જોઈને જ એ તે ચપ. વૈશાખ મહિનો હતો. બિનહરીફ ઉમેદવાર ચાપ પોતાના કામે વળગી ગયાં. હે યે ઘડીકવાર જેવા ઉનાળે સોળે કળાએ ધરતી ઉપર પથરાયે આરામ લેવા માટે હલકા પર આડો થયે, પ પર થયે હતો. સૂર્ય નારાયણને સૌને દઝાડતે તડકો પણ ચિત્ત ઠેકાણે ન રહ્યું. એટલે આપણું રામ પણ, તડકે ખાઈ ખાઈને સૂકાઈ ગયેલાં ઝાડના તે કંટાળીને ઉભા થયાં. ને મન બહેલાવવા માટે હુંઠા જેવા સ્તબ્ધ અને સ્થિર હતો. તડકાની ગલના નામે નીકળી પડયાં બહાર. પાશવી તાકાતના આ પ્રદર્શનથી જ ડરી ગયા હોય તેમ, લે કે ઘરની આવૃત્તિ અને સ્તિાપ પણ શેઠ સમગ્ર ઘટનાને કયા સ કઢવા મથી આકાશની ગેદમાં લપાઈ ગયા હતા રહ્યાં હતાં, પણ હજુયે એ ઘેબરના ને જમાઈનાં એવે વખતે, વૃક્ષતળે વિસામે લઈ રહેલાં નેમ વિચારે મારે કેડે નથી મૂકતા ! વધુ આકરું' ચંદ શેઠની નજર ખુલી ધરતી પર વેરાયેલી રેતી તો એ લાગે છે કે આવું બને, જમાઈ ઘેર આવે જેવા તડકાને ખુંદીને ચાલ્યા જતા એક મુની પર અને જમી જાય, એ તે સાવ સહજ છે. એમાં પણ છે મધખતે તા 5 છતાં છાંયડાની અપેક્ષા નવાઈ પામવા જેવું નથી. નહિ, અને માથાની જેમ જ પગ પણ ખુલ્લાં, પણ કઈ દિવસ નહિને આજે મને આ તોય મેં પર લેશ પણ અકળામણ નહિ, થાક બાબતે ગુસ્સે આ , ગ્લાનિ થઈ, એમાં શું કે ખેદ નહિ એ જોઈને શેઠને ભારે અચંબો મારી તુચ્છતા છતી ન થઈ ? અને એથીયે અને અહે ભાવ ઉપજ્ય. આ નવતર દશ્યનાં વિશેષ તે, કદી કેઈનેય ન છેતરનારા મેં પેલી દર્શનથી એમની મદશાને કંઈક હળવી અભણ રબારણને, આવી નજીવી રકમને ખાતર બનતી એમણે અનુભવી. 108] [આમાનંદ પ્રકાશ For Private And Personal Use Only
