Atmanand Prakash Pustak 080 Ank 05

Author(s): Popatlal Ravjibhai Salot
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

નહિ જ હોવાનું તે તમે પણ કેમ કહી શકે? ભીતરને આનંદ તે વધવાને ને? ભીતરને એણે કહ્યું, “ના, એ તે હું ના કહી શકું!” આનંદ જ મને પૂર્ણાનંદ તરફ લઈ જાશે બહારનું
નવાઈ...ખરેખરની નવાઈ.... થાય છે આવ એ બધું જ ખેરવાઈ જાય તો ભલે..પણ જે મને સંસારમાં ! પહેલા જ દિવસે એક-બે કટ વધારે ભીતરનો આનંદ મળી જાય તે વાંધે નહિ! ઊંડું ખોદતાં જ સેના ના ટુકડા ખણણણ...કરીને જે કે રસ્તે લાંબે છે.કઠણ છે. હું એમ ઉછળવા લાગ્યા પેલે માણસ જેણે પહેલા પહાડ જાણું છું કે આ યાત્રામાં કંઈ કેટલાના છક્કા ખરીદીને વેચે દીધું હતું...એ પહેલા પણ છાતી છૂટી ગયા. ઘણુ જણા પાછા વળી ગયા. કંઈ કૂટી ફૂટીને રડતું હતું અને પછી તે એ વધારે કેટલા ધીરજ ન રાખી શક્યા.. કેટલાક ડરીને જેરથી છાતી ફૂટી કૂટીને રડવા માંડ્યો! એણે ગભરાઈને માગે ત્યજી બેઠા ! હું એ ક્યાં નથી પહાડ ખરીદનારને કહ્યું: “જે નસીબને જાણ કે કેટલાયને એમના મને દગો દીધું છે! ખેલ!” પેલે કહે “ના..જરીયે નહિ...નસી. અનંતયાત્રામાં પણ કંઈક મેળવવાની કે મૂકવાની બને ખેલ છે કયાં એમાં ? તમે તમારી જાતને આળ પંપાળમાંથી આ મન ફારેગ નથી બની પૂરી ન લગાડી શક્યા દાવ પર જરી વધારે..એક શકતું.પ્રિય-અપ્રિયની અનેક કલ્પનાઓમાં જ્યારે બે ફૂટ વધારે ઊંડે કેમ ન ગયા ? વધારે છેદીને ગૂંચવાઈ જાય છે....પામવાને છોડવાની રમત ચાલુ જોઈ લેત!”
થઈ જાય છે. જેવી આ રમત મંડાણી કે રાગ-દ્વેષ પહેલાં પહાડ મેળવી લેવાની ઈચ્છા તીત્ર....થઈ.
- ઈર્ષ્યા....અશાંતિ સંતાપ-આ બધા આંતર દ્વન્દ્રો જ્યારે તેનું ના મળ્યું ત્યારે વચી દેવા બેચેન *
ન ચાલુ થઈ જાય છે ! બની ગયે...વેચી દીધે પહાડ, અને જયારે સેનું બધું જ દાવ પર લગાડી દીધું છે! મન-વચન નીકળ્યું તે વળી એ મેળવવાની લાલસા લબકારા અને કાયા–બધું જ દાવ પર લગાડીને અન્તયાત્રા લેવા લાગી!
પર નીકળી પડ્યો છું....અલબત્ત હજી તે ઘણે શું મેળવવા અને મકવા માટે જ આ જીવન
આગળ જવું છે.જે ચરમબિન્દુએ પહોંચવું છે છે? મેળવવામાં રાગ અને દ્વેષ છેડવામાંયે રાગ
ત્યાં સુધી તે હજી નથી જ પહોંચી શક્યો છતાં એ અને દ્વેષ? રાગ દ્વેષમાંથી કલેશ અશાંતિ આપે મારે ધીય અખંડ છે-અભય અક્ષય છે અને આમ ને આમ અનંત અનંત જન્મ વીતી ગયા!
ઉત્સાહ થી નથી જે ચરમબિંદુએ પહોંચવું હવે તે કંઈક એવું મેળવી લઈએ કે બીજ
છે, ત્યાં પહોંચ્યા પછી પામવા-છેડવાની” કંઈ જ મેળવાની ઈચ્છા જ ના જાગે! એક વાર
મેળવવા મૂકવાની” રમત ખતમ થઈ જવાની !
પછી તે કઈ ઈચ્છા જ અવશેષ નહિ રહેવા જે ત્યજી દેવું પડે તે ત્યજી દઉં....પછી વારે વારે
વાર પામે ને ? છોડવાની માથાફૂટના રહે!
પણ એ માટે બધુ જ દાવ પર લગાડી દેવ હાં ! એ ચરમબિંદુ સુધી પહોંચવાની પણ પડશે... સર્વરવને દાવ રમવો પડશે ! કે તીવ્ર ઈચ્છા નથી કરતા! બસ એ દિશામાં ગભરામણ ના જોઈએ. કોઈ અધીરતા કે વ્યાક. મારી ગતિ સહજ હો...સ્વભાવિક છે.... ળતા નહિ જોઈએબહારથી તે કદાચ બરબાદ (હિંદી પરથી અનુવાદ “નેહદીપ”) થઈ જવું પડે તે યે ભલે.મને કબૂલ છે.પણ
[આત્માનંદ પ્રકાશ