Atmanand Prakash Pustak 080 Ank 01

Author(s): Popatlal Ravjibhai Salot
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 9

જે દિયા વહી મરા - ધર્મ મિત્ર સગાસંબંધી કયાં જવું તેની ગડમથલમાં છું !
આવ્યો છું અહીં નથી કેઈ ઓળખાણ કે નથી કોઈ ઇર નિવાસી શેઠ હુકમીચંદજી જેને અપાર સાંભળતાં જ લાખીબેનનું પરોપકારી હૈયું બેલી ઉઠયું, સંપત્તિના માલિક હતા. તેઓ “ કે ટન કીંગ” કહેવાતા, ભાઈ ! શા માટે ચિંતા કરી છે ? મારે ત્યાં ચાલે
એકવાર કઈ બીમારીથી પથારીમાં પડ્યા હતા શું બહેનને ઘેર આવવામાં ભાઇને સંકેચ થાય ખરો ? અંતિમ વખતની અપેક્ષા થવા લાગી. આ સમયે તેમના ઉદાએ કહ્યું, “બહેન ! હું એકલે નથી. બાળ બચ્ચાં કોઇ મિત્ર મળવા આવ્યા. વાત વાતમાં તેમણે પૂછયું, સાથે છે તેઓ પાદર બેઠા છે હું આજીવિકાની શેધમાં “આપની પાસે કરડે રૂ. ની મિલ્કત હશે. તેનું વિલ અહિં આવ્યો છું.” કર્યું કે નવુિં ?” શેઠે કહ્યું, “મારી પાસે ત લાછી બહેને કહ્યું, ભાઈ ! જરાય ચિંતા નહીં. ૧૧ લાખ ૩. છે” મિત્ર કહ્યું, “આપ કેવી વાત કરે છે ? મારા ઘરની પાસે જ એક મકાન ખાલી છે. તમે કુટુંબ આ શિશમહેલમાં આપ કહે છે તેજ લાખે રૂા. ને
સાથે ત્યાં રહે ધીમે ધીમે વ્યવસ્થા થઈ રહેશે. ભાભી હશે કરડે રૂા. ને હિસાબ આપ લાખામાં કેમ ભત્રીજા અને ભત્રીજીએ સાથે હોય તેનાથી વધુ ગણાવે છે ?” શેઠે કહ્યું, “ભાઈ મેં આજ સુધી જેટલા રૂપિયા
હૃદય-ભાવનાના ચમત્કાર અને આકર્ષણ અનેરો છે પર પસારમાં અર્યા છે તેને મારા છે કેમકે તે પર ઉદાની ચિંતા શમી ગઈ કે સામે કઈ કલ્પતરૂજ લેકમાં જમા થઈ ગયા છે. બાકીની સંપત્તિ અહિંજ ન હોય ! પરિસ્થિતિ પલટાતી લાગી. તેમજ લાછી રહેવાની છે. તેને હું મારી સંપત્તિ કઈ રીતે કહી બેનની ઉદારતા નિહાળી, હર્ષાશ્રુ ટપકી પડયાં. શકું છે એટલે તમને સોગ કર્યો છે તેજ
લીબેનના હભર્યું આમંત્રણથી કુટુંબ સાથે મારી છે. બાકી નહિં.”
અલબ મકાનમાં વાસ કર્યો પ્રમાણિકતાથી ઘીને વેપાર નસીબ આડે પાંદડુ
શરૂ કર્યો સખત મહેનત અને નિષ્ઠાથી વેપાર વગે. ગુજરાતના સુપ્રસિદ્ધ નગરી કર્ણાવતી. આજીવિકાના બે પૈસા થતાં, જુનું મકાન લાખીબેનની પરવાનગી લઈ આશાના સહારે પુનિત પગલાં પડ્યાં શહેરમાં. ગરી. નવું બનાવવું શરૂ કર્યું. મકાનને પાયે બદતા સુવર્ણ "ઈને બેજે હો શિર પર પણ હુએ વચ્ચે હતિ મુદ્રા ભરેલ ચરૂ મળ્યા. તરતજ લાછીબેનને બેલાવી ધર્મ શ્રી જિનેશ્વરના દર્શન કર્યા પછી પ્રાંગણમાં લાગ્યું અને ચરૂ સમર્પણ કર્યા. રહેલ બાંકડા ઉપર બેસે. વિચારધારા વમળ લેતી હતી. લાછી બહેન નિઃસ્પૃહી હતા. તેમણે કહ્યું, “ભાઈ ! શું કરવું ? કયાં કરવું ? અશરે મળ ખરે ? આ મકાન મેં તમને આપી દીધું છે તેમાંથી નીકળેલા ધર્મમાં શ્રદ્ધા અનેરી હોવાથી દુઃખમાં પણ હૈયાવરાળ ધન પર મારો અધિકાર રહેતા નથી. આ તે તમારા ન હતા.
નશીબનું છે માટે તમેજ રાખે” કર્મવિ પાક કરવટ બદલવાની તૈયારી કરતે હતે. ઉદાએ ખૂબ આગ્રહ કર્યો પણ લાખાબેન એમના તેથીજ એક શ્રાવિકા બહેન ત્યાંથી પસાર થયા. જોયા બે થયા નહિ તેમણે વિચારપ્રસ્ત વણિકને. વિચાર્યું કે જરૂર આફતમાં પિતાની કુશાગ્ર બુદ્ધિ, સખત શ્રેમ, પ્રમાણિકતા દ્વારા સપડાયેલ કોઇ સ્વામીબંધુ છે. પાસે આવી પૂછયું, હવાની પ્રતિષ્ઠા વધતી ચાલી નાની શી સહા એ અને ભાઈ ! આપ કોણ છો ? આપનું નામ શું છે ” હાર્દિક સહાનુભૂતિ કેવો ચમકાર સર્જે છે ? ઉદાની
વણિકે કહ્યું “બહેન ! મારું નામ ઉો મારવાડને બુદ્ધિ ચમકવા લાગી ઠેર ઠેર પ્રશંસા થવા લાગી તે વતની છું ધમે જેને હું અહીં અવિકાના હેતુથી વખતના ગુજરાતના રાજવી સિદ્ધરાજ જયસિંહને કાને
નવેમ્બર ]