Atmanand Prakash Pustak 072 Ank 01

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 3

આ સભાના નવા માનવતા પેટ્રન શ્રી. નાનચંદ્ર તારાચંદ શાહ જીવનની ટૂંકી રૂપરેખા
કાર્લાઇલે કહ્યું છે કે ‘નીચામાં નીચું ઊંડાણુ, એ વધારેમાં વધારે ઉંચાઇએ જવા માટે, મારૂપ પણ બની શકે છે' અને આ અદ્ભુત સત્ય જેના જીવનમાં ચરિતાર્થ થયેલુ જોઈ શકાય છે, તે શ્રી. નાનચંદભાઇના જન્મ ભાવનગર મુકામે સ. ૧૯૫૯ના આસેા વિદ ૧ બુધવાર, તા. ૧૪-૧૦-૧૯૦૩ના દિવસે, શાહુ તારાચંદ શામજીને ત્યાં થયા હતા. પિતાશ્રીનુ શિરછત્ર તે। શ્રી. નાનચંદભાઇએ સવા વર્ષની ઉંમરે જ ગુમાવ્યું. પરંતુ આદર્શ માતા મણિબહેને પિતાની જ એ ઉણપ ન દેખાય, એવી રીતે બાળકને મટા કર્યાં. આપણી પ્રાચીન સંસ્કૃતિ સાચુંજ કહે છે કે, ‘સદન તે વિશ્વનું માતા ગૌàતિષ્ટિ તે હજાર પિતાથી એક માતા શ્રેષ્ઠ.
શ્રી નાનચંદ તારાચંદ શાહ
જેવી આદર્શ માતા હતી, તેવા જ માતૃભક્ત બાળક હતા. માતાને ઉપયેગી થઇ શકાય એ દૃષ્ટિ રાખી, ગુજરાતી છ ધારણના અભ્યાસ પૂર્ણ કરી, માસિક ત્રણ રૂપિયા પગારની નોકરી શ્રી. નાનચંદભાઇ બાલ્યાવસ્થામાંજ શરૂ કરી. એક વર્ષ બાદ મુંબઇ આવ્યા અને મઝગાંવ પર સલેાત છગનલાલ વિઠ્ઠલદાસની ભાગીદારીમાં જવ, ભૂસાની દુકાન શરૂ કરી. ભારતની સ્વત ંત્રતા માટેની લડત, એ યુગમાં મહાત્મા ગાંધીજીની આગેવાની નીચે શરૂ થઈ હતી. ટિળક મહારાજની સ્મશાન યાત્રામાં શ્રી. નાનચંદભાઈ ગયા હતા અને ત્યાં પરદેશી કાપડની હેાળી થયેલી જોઈ, ચાયના કાર્ડના કોટ અને પહે×લી ટોપી ઉતારી દઇ અગ્નિમાં હોમી દીધાં. ત્યારથી ખાદીના પહેરવેશ શરૂ કર્યાં અને આજસુધીમાં તેમાં કઈ ફેરફાર થયા નથી. ટુંક સમયમાં શ્રી. નાનચંદભાઈને સંગ્રહણી લાગુ પડી અને દેશમાં પાછું ફરવુ પડયું’.
જે પરિસ્થિતિ અને સંજોગાને કારણે મુબઈ છોડવું પડ્યું, એ એવા હતા કે શ્રી. નાનચંદભાઇની જગ્યાએ કોઇ અન્ય હેાત તે, તે નિરાશ અને હતાશ બની જાત. પરંતુ નિરાશ કે હુતાશ થવું એ તેમના સ્વભાવમાં નથી. પરમાથ સાથે સ્વાર્થ પણ સધાય એ દૃષ્ટિ રાખી, તેઓશ્રીએ ભાવનગર જૈન આત્માનંદ સભામાં નાકરી સ્વીકારી લીધી. સંગ્રહણીની ઉપાધિને તેઓશ્રીએ; સમાધિનુ' નિમિત્ત બનાવી દીધી. કારણકે આ વ્યવસાયના કારણે ઇ. સ. ૧૯૧૭ થી ૧૯૩૫ના દીર્ઘકાળ પંત, તેમને આપણા સ્વ. મહાન મુનિરાજો શ્રી. પુણ્યવિજયજી, પ્રવક શ્રી ક્રાંતિવિજયજી, મુનિશ્રી ચતુરવિજયજી, આચાર્ય શ્રી વલ્લભવિજયસૂરિજી અને ખીજા અનેક મુનિરાજોના પરિચય અને સહવાસ થયા. આ સમય દરમિયાન, સેવા અને આધ્યાત્મિક જીવનનાં બીજ તેમનામાં રોપાયા જે આજે એક વટવક્ષરૂપે પરિણમ્યાં છે. નીતિ અને ધર્મ વિષયક ગ્રંથા વાંચવાના, સમજવાને તેમને અમૂલ્ય લાભ થયા. નિષ્ઠા, કાર્યકુશળતા અને દીર્ઘ દૃષ્ટાપણુ વગેરે