________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
૧૯૪
શ્રી આત્માતઃ પ્રકાશ
જરૂર, આ સંસારમાં સ્ત્રી તેમજ ધનની પણ સાંકતા છે, તેની પશુ જરૂર છે. પરંતુ તે હોવી જોઇએ પરમાર્થ કરવામાં સહાયકના રૂપમાં, એમ ન સમજવું કે જેટલી પરસ્ત્રીનેા ત્યાગ કરવાની જરૂર છે તેટલી જરૂર પરાયા ધનને ત્યાગ કરવાની નથી ? જેવી રીતે નીચ કામવૃત્તિના ગુલામ અનવાથી મનુષ્ય પશુ કરતાં પણ અધમ, નીચ અને અસુર બની જાય છે, તેવી જ રીતે અથ લેાભી મનુષ્ય પણ રાક્ષસ બની જાય છે. તે પેાતાના શરીરના આરામ ખાતર શું નથી કરતા ? ગરીબ-દીનદુઃએના આંસુથી પેાતાના ભાગવિલાસની તરસ છીપાવનાર અને શરીરને આરામમાં રાખનાર મનુષ્ય રાક્ષસ નહિ તેા ખીજી શું છે ? પેાતાના શરીરના રક્ષણુ ખાતર જેટલું જરૂરનુ` હોય તેટલા દ્રવ્ય પર ખરૈખરી રીતે આપણા અધિકાર છે. આપણા આરામ અથવા ભાગ માટે તેનાથી વધારે ખર્ચ કરવા એ સંપત્તિના દુરુપયેાગ કરવા જેવું છે એ ધનથી તે ગરીબ દુ:ખી માણસની સેવા કરવી જોઇએ. પરંતુ એ સેવામાં અહંકાર ન આવવા જોઇએ. એટલુ માનવું જોઇએ કે ભગવાનની પ્રેરણાથી પ્રેરાઇને તેનાથી ભગવાનની સેવા થાય છે. યાદ રાખવું જોઈએ કે ત્યાગ કરવા છે . ભાગ અને આસક્તિના, નિષ્કામ પ્રેમ તથા નહિ.. વાસ્તવિક પ્રેમ અને સેવા ત્યાગ કરવા છતાં પણ થાય છે. અને કહેવાય છે.
સેવા
એજ સેવા ભગવત્સેવા
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
વાસ્તવિક રીતે કામિની–કાંચનની ક્ષણભંગુરતા, નિઃસારતા અને દુઃખરૂપતાનો નિશ્ચય થતાં જ એની અંદર મન નહિ રહે. પછી તે। એના ત્યાગમાં વિલક્ષણ પ્રકારના આનદ અને શાંતિની પ્રાપ્તિ થશે. અને જે ત્યાગમાં આનંદ તથા શાંતિ મળે છે તેજ ચથા ત્યાગ છે.
આથી પણ વધારે ત્યાગ કરવા લાયક એક મીજી વસ્તુ છે-એ છે કીતિની ઇચ્છા. ‘ કોઇ પણ પ્રકારે મારી કીતિ વધે, લેાકેા મને ઉત્તમ માને, આજ ભલે મને કાઇ ન જાણે, પણ ઇતિહાસમાં મારૂ નામ સદાજ્જવલ રહે. અને એ સુકીર્તિ માટે સ્રી, પુત્ર, ધન, માન, પ્રાણ વગેરેમાંથી કાઇ પણ ચીજના ત્યાગ કેમ ન કરવા પડે ? ” આ જાતની કીર્તિ કામનાને ત્યાગ કરવા ખૂબ જ મુશ્કેલ છે. અને જ્યાં સુધી એને। ત્યાગ નથી થતે ત્યાં સુધી મેટાં મેટાં અનુષ્ટાન, પુણ્યક, સાધન તથા તપજપ એના પ્રવાહમાં સ્હેજે વહી જાય છે, મનુષ્ય પેાતાનું જીવનભરનું કર્યું. કારજ્યું કીતિ પિશાચીના ચક્રમાં પડીને નષ્ટ કરી દે છે. એ દરેક કામ કરતી વખતે એટલુ જ વિચારે છે કે એમાં મારી કીતિ થશે કે નહિ ? અને આગળ ઉપર એવા કીતિ
For Private And Personal Use Only
