Atmanand Prakash Pustak 027 Ank 02

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

શ્રી તીર્થંકર ચરિત્ર.
ળથી મુખ ચપેટા આપી, ચપેટા આપીને પાછળથી મુખ ચપેટા આપી, તેમ કરીને ત્રિપદી છેદ કર્યો, ( અખાડામાં મલ્લની પેઠે ) તેમ કરીને ડાબે હાથ ઉંચો કર્યો, ઉચા કરીને જમણા હાથની પ્રદેશની આંગળી અને અંગુઠાવડે મુખને મરોડ આયે, (મુછે તાસ દીધે) મરોડ આપીને મેટા શબ્દવડે કલકલાટ કર્યો, કલકલાટ કરીને એકાકી અદ્વિતીય પરીઘરત્ન સહિત ઉપરનાં આકાશમાં ઉછળે, (ઉઠ્યો-ઉપડ્યો) જ્યાં અધોલોકને ખળભળાવતો હોયની શું ? મેદિનીતળને કંપાવતો હોયની શું ? તીર્થંચ લોકને આકર્ષતો હોયની શું ? અને અંબર તળને કેડતે હોયની શું ? એમ ક્યાંક ગાજતો, ક્યાંક વીજળીની જેમ ઝબકતો, ક્યાંક વરસાદ વરસાવતો, કયાંક રજોવૃષ્ટિ કરતે, કયાંક આંધી પ્રગટાવતે, ( તમને સ્કાય કરત) વાણવ્યંતર દેવને રંજાડતે રંજાડતો, જ્યોતિષ્ક દેને બે ભાગમાં જુદા પાડતા પાડતે, આત્મરક્ષક દેવને નસાડતો નસાડતે, આકાશપટમાં પરિઘ રત્નને ઉલાળ ઉલાળતે, અતિશય શોભતે શેભતે તેવી ઉતાવળી યાવત... ગતિવડે તિછો (મૃત્યુ લોકના) અસંખ્યાત દ્વીપ સમુદ્રોના મધ્ય મધ્ય ભાગમાં જાતે જ જ્યાં સધર્મા દેવલેક છે, જ્યાં સૈધર્માવલંસક વિમાન છે, જ્યાં સુધર્મા સભા છે ત્યાં આવ્યો. ત્યાં આવીને એક પગ શ્રેષ્ઠ વેદિકા પર મૂક્યો અને એક પગ સુધમાં સભામાં મૂક્યો. પરીઘવડે કરીને મોટા શબ્દ સાથે ઈદ્રકિલને (નગર દ્વારનાં કમાડ બંધ કરતા ભેગા થાય છે તે સ્થાનને ખીલે ) ત્રણવાર ઠેકો ખીલાને ઠેકીને આ પ્રમાણે છે કે અરે ! ક્યાં છે શકદેવેન્દ્ર દેવરાજ ? ક્યાં છે તે ચોરાશી હજાર સામાનિકો? યાવતુ-કયાં છે તે ચોરાશી હજાર આત્મરક્ષક દેવેની ચાર ટુકડીઓ અને કયાં છે તે ક્રોડે અસરા સમૂહ ? તેઓને આજે હણશ, મંથી નાખીશ, વધ કરીશ, અવશ્ય અસરાએ પણ આજે મને વસ્ય થશે (થાઓ.) એમ કરીને તે અનિષ્ટ, એકાંત, અપ્રિય, અશુભ, અમનેz, અમનહર કઠેર વાણી બોલવા લાગ્યા. ત્યારે તે શક્રદેવેન્દ્ર દેવરાજ એ અનિષ્ટ થાવત....અમનોહર, અશ્રુતપૂર્વ કઠોર વાણીને સાંભળીને વિચારીને એકદમ કાપી બનેલ યાવત...ધમધમતો થકે કપાળમાં ત્રણ રેખાવાળી ભ્રકુટી ચઢાવીને અમર અસુરેન્દ્ર અસુરરાજ પ્રત્યે આ પ્રમાણે બેલ્યા. “અરે ચમરા, અસુરેન્દરા, અસુર રાજા, અપ્રાચ્ચે પ્રાર્થના કરનાર (મૃત્યુ વાંછે છે કે ) ચાવતુક્ષય પુણ્ય ચંદશે જન્મેલા, આજે તું નથી. (હો ન હતો થઈ જઈશ.) તને લાભ થવાનો નથી.” એમ કરીને ત્યાં શ્રેષ્ઠ સિંહાસન પર રહ્યા થકાંજ વજ લીધું, લીધા પછી તે જાજવલ્યમાન કુરુ કુટું કરતું તર્તતું હજારે ઉલ્કાપાતને ખેરવતું, હજારે જ્યા
* આ આખા પાઠમાં દરેક સ્થાને વર્તમાન કાળના પ્રયોગો છે. પણ અહીં ભૂતકાળના પ્રયોગો કર્યા છે. વળી પ્રસ્તુત ક્રિયામાં ભૂતકૃદન્ત દર્શાવી નવા વાક્યને પ્રારંભ કર્યો છે, પણ ભાષાન્તરમાં તેની અનુવૃત્તિ લેતાં સીધો અર્થ કરેલ છે.
–લેખક.