Atmanand Prakash Pustak 006 Ank 10

Author(s): Motichand Oghavji Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 5

૨૨૧
સિદ્ધ સારસ્વત કવીશ્વર ધનપાલ, રીને કહ્યું, “તમે કેમ છે ? અને જ્યાં રહે છે ?” કવીશ્વર ધમ ગર્વ લાવીને બે -“ રાજેદ્ર, હું ભૂગપુર–ભરૂચ નગરને રહેવાસી બ્રાહ્મણ છું. મારામાં એવી કવિત્વ શકિત છે કે જેથી હું ક્ષણમાં સર્વ કવિઓને પરાભવ કરી શકું છું.” રાજા ભેજે હાસ્ય - રીને કહ્યું, “કવિરાજ, સારા કવિએ એવાજ હોય છે. તમારામાં કાંઈ વિશેષ નહીં હોય. કુદતી પ્રતિભા શક્તિ જેનામાં પ્રગટી હાય તે એવાજ કવિઓ હોય છે,
ધર્મ કવિએ સાભિમાન થઈ જણાવ્યું, “રાજે, હું વિચિત્ર રીતે કવિ થયેલ છું. મારામાં જે કવિત્વ શક્તિ કુરી છે, તેવી કેઇનામાં ભાગ્યે જ કુરી હશે.” રાજા ભોજે ઈતિજારીથી કહ્યું – “કવિરાજ, તમે વળી કેવી રીતે કવિ થયા છે તે જાણવાની મારી ઈચ્છા છે.”
રાજા ભેજના આવા વચન સાંભળી તે ધર્મકવિએ પિતાને વૃત્તાંત આ પ્રમાણે કહેવા માંડ–“ મહારાજા, ભૂગકચ્છ નગરમાં મારા પિતા રહેતા હતા, મારા પિતાનું નામ શૂરદેવ અને માતાનું નામ સાવિત્રી હતું. તેમને હું ધર્મ નામે પુત્ર છુ. મારે શર્મ નામે બીજો ભાઈ છે. અને ગોમતી નામે એક બહેન છે. હું ધવન વયમાં આવતાં દુરાચારી થયે હતે. મારાથી મારા પિતા કંટાળી ગયા હતા. એક વખતે પિતાએ મને કહ્યું કે, “અરે દુરાચારી પુત્ર, હવે તું કાંઈક દ્રવ્ય કમાવા શીખ. અમે હવે તારું પિષણ કરીશું નહીં, તારા જેવા યુવાન પુત્ર કમાવું જોઈએ.” પિતાના આવા વચન સાંભળી મને મનમાં લાગી આવ્યું, હ તત્કાલ ઘરમાંથી ચાલી નીકળ્યું અને માર્ગમાં આવેલા કઈ શેરડીના વાઢમાં રક્ષક તરીકે કર રહ્યા. તે ક્ષેત્રની પાસે એક ક્ષેત્રપાળની મૂર્તિ હતી, હું હમેશાં તેની પૂજા કરતે હતો. એક વખતે કઈ ગિની તે ક્ષેત્રપાળની પાસે આવી. તેણી એ મારી પાસે શેરડી માગી. મેં પસન્ન થઈને તેને શેરડીના બે સાંઠ આપ્યા. તેથી તે હદયમાં આનંદ પામી, પછી તે શેરડી