Atmanand Prakash Pustak 003 Ank 02

Author(s): Motichand Oghavji Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

અસલ ફકીરી અથવા ખરી નિગ્રંથતા.
૩૧
થતા નથી. નિંદકને લગાવતા કે વંદકને વખાણતા નથી. બંને પર સરખી હિત બુદ્ધિજ ધારે છે, ખરા ગીશ્વર એજ કહેવાય છે કે જેઓ ગમે તેવા વિષમ સંયોગો વિષે પણ એક ક્ષણ માત્ર સમભાવ ત્યજતા નથી. બાકી સ્વછંદપણે સાધુ વેષ ધારણ કર્યા છતાં ભેગી ભ્રમર પેરે વિવિધ વિષય વાસના વિવશ થઈ તુચ્છ આશાના મા જયાં ત્યાં ભટકનારા તે, ભીખારી લેકાથી પણ, (ગ ભ્રષ્ટ હોવાથી) ઉતરતા છે, કોઈ રીતે ચઢીઆતા તે નથી જ. એવા પાપ પ્રમણે પવિત્ર શાસનની પ્રભાવના કરવાને બદલે ઉલટી હીલના કરે છે. તેથીજ શાસ્ત્રમાં તેઓ અદિઠ કલ્યાણ કરનારા કહેવાય છે. યશ કીર્તિની અભિલાષા નહિ રાખતાં કેવળ આત્માથી પણે વર્તનારા સુસાધુ જને તો માન અપમાન કે નિંદા સ્તુતિને સમ જ ગણે છે તે પ્રસંગે હર્ષ શોક કરતાજ નથી. તેવા અવધૂત યોગીશ્વરે સર્વથા વંધે છે. તેવા મુમુક્ષુઓ જ પ્રતિદિન અપ્રમત્તપણે વત્તી ગુણ શ્રેણી પર ચઢતા જતાં અનુક્રમે મિક્ષ મહેલમાં અક્ષય સ્થિતિ કરી મહાલે છે. પરંતુ પરિગ્રહ (મસા) ના ભારથી ભરેલા દ્રવ્ય લિંગીઓ તે કેવળ દુઃખ પાત્ર હેઈ અધોગતિના જ ભાગી થાય છે, એટલું જ નહિ પણ તેઓને પછી ઊંચું આવવું અત્યંત કઠિન થઈ પડે છે. છતાં કેવળ મેહના મા તેઓ બાપડા અતિ અહિતકર અવળે ફતે વતી ચાર ગતિમાં રવડે છે. ત્યાં દીન અનાથ એવા તે બાપ' ને આધાર કોણ?કઈ કહેતાં કેઈજ નહિ. આનું કારણ માત્ર એજ કે તેમણે સર્વ સુખદાયક સર્વજ્ઞ ભાષિત સત્ય ધર્મને સ્વછંદ વર્તમથી ધકકો માર્યો, એક સામાન્ય પણ રાજા, અમાત્ય વગેરે અધિફારીનું અપમાન કરવાથી અપમાન કરનારને સમ્ર શિક્ષા ભેગવવી
છે તે પછી ત્રિભુવનપતિ શ્રી તીર્થકર મહારાજની પરમ હિત