Agam 02 Ang 02 Sutrakrutangsutra Vol 1 Niryukti

Author(s): Bhadrabahuswami, Punyavijay
Publisher: Prakrit Granth Parishad

Page 236

२२५
सुत्तगा० ५६९-७५]
सूयगडंगसुत्तं बिइयमंगं पढमो सुयक्खंधो। ५७२. भिक्खू मुंतचा कइ दिधम्मे, गोमे व णगरे व अणुप्पविस्सा।
से एसणं जाणमणेसणं च, जो अण्ण-पाणे य अणाणुगिद्धे ॥१७॥ ५७२. भिक्खू मुतच्चा० वृत्तम् । अर्चयन्ति तां विविधैराहारैर्वनाद्यलकारैश्चेत्यर्चा, मृता इव यस्यार्चा स भवति मृतार्चः, मतो हि न शृणोति न पश्यतीत्यर्थः, एवं भिक्षुरपि शृण्वन्नपि न शृणोति, पश्यन्नपि न पश्यतीत्यादि इत्यतो मुतच्चा। संयम वा मुतमुच्यते, अर्चेति लेश्या, सँ मुतलेश्यो मुतच्चा, विसुद्धाओ सम्मत्ताओ अविसुद्धाओ असम्मत्ताओ। क्वचित् । सूत्रे चार्थे च दृष्टधर्मा, दृष्टसारो दृष्टधर्मा इत्यर्थः । कचिद् ग्रामे नगरे वा अनुप्रविश्य गच्छवासी णिम्गतो वा से एसणं जाणमणेसणं च, स एसणा बातालीसदोसविसुद्धा, तविवरीता असणा । अथवा एसणा जिणकप्पियाणं पंचविधा अलेवाडादि, हेडिल्लगातो अणेसणातो । अथवा जा अभिग्गहिताणं सा एसणा, सेसा अणेसणा । जो पुण अण्ण-पाणे य अणाणगिद्धे से णं सक्केति परिहरितुं, सो च्चेव य जाणगो॥ १७॥ किश्च५७३. अरति रतिं च अभिभूय भिक्खू , बहूजणे वा तह एगचारी।
10 एगंतमोणेण वियागरेजा, एगस्स जंतो गतिरागती य ॥१८॥ ५७३. अरति रतिं च अभिभूय भिक्खू० वृत्तम् । अरतिं संयमे रतिं असंयमे त्ति, अभिभूय णामा अक्कमिऊणं । बहुजणमज्झम्मि गच्छवासी। एगचारि त्ति एगल्लविहारपडिवण्णगो । अरतिग्रहणाच्च परीसहगहणं । एगंतमोणेण तु एगंतसंयमेणं, एकान्तेनैव संजममवलम्बमानः पृष्टो वा किश्चिद् वाकरोति, न तु यथा मौनोपरोधो भवति, संयमोपरोध इत्यर्थः । तद्यथा-"जा य भासा पाविका सावजा सकिरिया" [
] किश्च से वागरेति ? उच्यते, एगस्स 15 जंतो गतिरागती य, एक एव च परभवं यात्यात्मा, एक एव चाऽऽगच्छति । उक्तं हि
एकः प्रकुरुते कर्म भुनस्यकश्च तत्फलम् । जायत्येको मृयत्येको एको याति भवान्तरम् ॥ १॥
पत्तेयं जाति, पत्तेयं मरति ॥ १८ ॥ धर्मकथिकविशेषस्तु५७४. सयं समेच्चा अदु वा वि सोचा, भासेज धम्मं हितयं पयाणं ।
20 जे गरहिता सणिदाणप्पयोगा, ण ताणि सेवंति सुधीरधम्मा ॥१९॥ ५७४. सयं समेच्चा० वृत्तम् । स्वयं समेत्येति स्वयं ज्ञाता (ज्ञात्वा ) तीर्थकरः, तच्छिष्यास्तु श्रुत्वा भासेज धम्मं हितयं पयाणं, हितं इहलोक-परलोके य । किञ्च-जे गरहिता सणिदाणप्पयोगा, गर्हिता निन्दिता, "णिदाण बंधणे" सह णिदाणेण सनिदानाः, प्रयुजंत इति प्रयोगाः त्रिविधाः । अधवा कम्मकधा अधिकृता, तेन ये वाक्यप्रयोगा गर्हिताः, तद्यथा-सारम्भ-सपरिग्रहं कर्म प्रज्ञापयन्ति, कुतीर्थिनः प्रशंसन्ति-एतेऽपि हि कायक्लेशादीन कुर्वते, सावद्यदानं वा 25 प्रशंसन्ति, न वा तथाप्रकारं कधं कहेजा जेण परो अक्कोसेज वा, त एवमादी वाग्दोषां धर्मजीवनोपरोधकत्वेन न सेवन्ते सुधीरधर्माणः कथकाः ॥ १९ ॥ किश्च
५७५. केसिंच तक्काए अबुज्झभावं, खुद्द पि गच्छेन्ज अबुज्झमाणे।
आउस्स कालातियारं वैघातं, लद्धाणुमाणे तु परेसु अढे ॥२०॥ ५७५. केसिंच तत्काए अबुज्झभावं० वृत्तम् । केषाश्चिदिति मिथ्यादृष्टीनां अबुद्धिभावं अबुज्झभावं, अबुध्यमान-30 भावमित्यर्थः, नैनमपरियच्छन्तं खर-फरुसाई भणेज्जा, मा भूत् क्षौद्रमपि गच्छन्ति, अबुध्यमानः क्षौद्रं च गतः आउस्स
१मुयचा सुय-दिट्ठखं २ पु २ । मुयच्चा तह दिट्ठपु १ वृ० दी॥ २ गामं व णगरं व खं १ खं २ पु १ पु २ वृ० दी०॥ ३च, अण्णस्स पाणस्स अणा खं १ ख २ पु १ पु २ वृ० दी० ॥ ४ सम्मुत पु० सं०॥ ५बहुंजणे वा अहवेग खं १॥ ६ विताग खं १ ॥ ७ हितदं पदाणं खं १ ॥ ८ सणिताणप्पतोगा खं १॥ ९णेताणि पु २॥ १० क्यशेषःप्रवा. मो०॥ ११ केसिंचि खं १ पु १ पु २॥ १२ खुई पि खं १ खं २ पु १ पु २॥ १३ असहहाणे खं १ खं २ पु १ पु २ वृ० दी.॥ १४ आयुस्स खं १॥ १५ वघाते खं १ ख २ पु १ पु २॥ १६ माणेण पखं २ पु१माणे त पंख १माणे य प पु २॥
सूय. सु. २९
Jain Education Intemational