Agam 02 Ang 02 Sutrakrutang Sutra Part 01 Sthanakvasi Gujarati

Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti

Page 212

પકડી શકતા નથી, એજ પ્રમાણે પરિગ્રહના અભિલાષા રાખનારને પરિગ્રહની પ્રાપ્તિ દુર્લભ થઈ પડે છે. જે પ્રયત્ન કરવા છતાં પણ પરિગ્રહની પ્રાપ્તિ થવાની જ ન હોય, તે તેનાથી નિવૃત્ત થઈને સંયમને નિમિત્તે જ અવશ્ય પ્રવૃત્તિ કરવી, એજ ઉચિત છે. | ગાથા લા
વળી સૂત્રકાર કહે છે કે – “ માંઈત્યાદિ
શબ્દાર્થ – "દાદ’ આ “ોજે-રો લોકમાં અર્થાત્ સંસારમાં ‘સુદા-તુલાશું દુઃખ જનક “સ્ત્રોને જં-વસ્ત્રો ૪' અને પરલોકમાં પણ 'ટુ-દુઃa” દુઃખ કારક છે, “શિ૩-વિદા' એવું “સં-તન્તે ધન “વિદં તળધમમેક-વિદ# નિપજેન’ નાશવાન સ્વભાવવાળું છે “તિ વિત્ત-તિ વિન’ આ પ્રમાણે વહે છે , કયે પુરૂષ ‘અનં-૧૬, ગૃહવાસમાં ભારે--આaણે નિવાસ કરે છે? ૧૦
-સૂત્રાર્થ ધન આ લેકમાં પણ દુઃખ જનક છે અને પરલોકમાં પણ દુઃખરૂપ તથા દુઃખનું જનક છે, એવું સમજે. ઉપાજિત કરેલું ધન પણ વિનાશશીલ જ છે. આ વાતને સમજતો ક મેધાવી પુરુષ ગૃહવાસને પસંદ કરશે? ધન આદિને આલોક અને પરલોકમાં દુખ જનક તથા નાશવંત જાણીને કયે પુરુષ ગૃહવાસ (ગૃહસ્થ જીવન) ને સ્વીકારશે? ૧ળા
-ટીકાથસેનું ચાંદી આદિ પરિગ્રહ ફેલભેગના સાધનરૂપ આલેકમાં પણ દુઃખજનક છે અને પરલેકમાં પણ દુઃખજનક છે. એટલે કે વર્તમાન મનુષ્ય ભવસંબંધી આયુષ્ય પુરૂ કરીને પરભવમાં-સ્વર્ગ, નરક આદિમાં ઉત્પન્ન થયા બાદ પણ દુઃખજનક જ છે. હે વિવે કવાન પુરુષો! આ વાત સમજી લે. સેનું, ચાંદી, આદિ રૂપ ધનને, તથા ધાન્ય, સ્વજન આદિ પરિગ્રહને અન્યત્ર પણ દુઃખજનક જ કહ્યા છે– “થનામને દુઃ ” ઈત્યાદિ
”ધન કમાવામાં દુઃખ સહન કરવું પડે છે, ઉપાર્જિત ધનની રક્ષા કરવામાં પણ દુઃખ સહન કરવું પડે છે, ધન પ્રાપ્ત થાય તે પણ દુઃખરૂપ થઈ પડે છે અને તેને નાશ થાય ત્યારે પણ દુઃખજ થાય છે. આ પ્રકારે જે ધન કણોના આધાર રૂપ છે, તે ધનને ધિક્કાર છે ! તથા–“am atમિનારા” ઈત્યાદિ જેવી રીતે આકાશમાં પક્ષીઓ દ્વારા, પૃથ્વી પર હિંસક પ્રાણીઓ દ્વારા અને જળમાં મગરમચ્છ દ્વારા, માંસ ખવાય છે, એજ પ્રમાણે ધનવાનના ધનને પણ હડપ કરી જવાને લેકે તલસી રહ્યા હોય છે. જેમ માંસનો ટુકડો પ્રાપ્ત કરવાને ઉપર્યુક્ત જ પ્રયત્ન કરતા હોય છે. તેમ ધનવાનના ધનને પણ ગમે તે રીતે પ્રાપ્ત કરવાને ચે તરફ લેકે મકે જ શોધી રહ્યા હોય છે. તથા–“રાનાઃ દિને” ઈત્યાદિ
ધનવાનેને હંમેશા રાજાનો, જળ, અગ્નિ, અને ચારનો ભય રહ્યા કરે છે, એટલું જ નહિ પણ સ્વજને ભયપણ નિરંતર રહ્યા જ કરે છે. “
શ્રી સૂત્રકૃતાંગ સૂત્રઃ ૦૧
૨૦૫