________________
ગંભીર આશયવાળા તત્ત્વજિજ્ઞાસુને શાસ્ત્રરહસ્ય કહેવાથી તે તેનો ઉત્તમ પ્રકારે સદુપયોગ કરે છે, તેમજ બીજા જીવોનું પણ હિત કરે છે.
શાસ્ત્રના મર્મમાં સ્વમતિને ઢાળવાના બદલે, તે મર્મને પોતાની મતિ અનુસાર ઘાટ આપનારા જીવોને શાસ્ત્ર-મર્મ કહેવાથી કમળાના દર્દીને દૂધ પાવા જેવું ભયાનક અહિત થાય છે. .
એટલે તત્ત્વવિદ્ પુરુષો, પાત્રની પાત્રતા અનુસાર તત્ત્વ જ તેને પીરસતા હોય છે. કારણ કે તત્ત્વનો અપચો કેવો ભયાનક હોય છે તે તેઓ સારી રીતે જાણતા હોય છે.
એટલે આ દષ્ટિના રહસ્યો પણ જેનું મન આત્મામાં રમતું હોય, જે પાપભીરૂ હોય, દેવ-ગુરૂનો ભક્ત હોય, શાસ્ત્ર શ્રદ્ધાળુ હોય તેને જ તેની કક્ષા જોઈ-વિચારીને પીરસવા.
જેના મનમાં સંસાર રમતો હોય, કંચન અને કામિની બેઠા હોય, ગમે તેવા આરંભ-સમારંભમાં જે મદભર મહાલતો હોય તેવા કોઈ જીવને આ રહસ્યો ન બતાવવા.
આવું નકારાત્મક વિધાન અનંત કરૂણાવંત શ્રી તીર્થંકરદેવના શાસનના સૂત્રધારોએ ખૂબ ખૂબ ઉપકારક દષ્ટિપૂર્વક કહેલું છે.
પોતાના બાળકને કિંમતી અલંકારો નહિ પહેરાવનારી માતાને તે બાળક તરફ અણગમો નહિ પણ વાત્સલ્ય હોય છે, તેમ શ્રી જૈનશાસનના મર્મને જાણનારા મહર્ષિઓને પણ જીવ
૧૮૬ ..
દૃષ્ટિની સઝાય
