________________
સંસારમાં જીવીશું ત્યાં સુધી મરતા રહીશું, પાપ કરતા રહીશું, દુઃખી થતા રહીશું. કારણ કે સંસાર એના સેવકને એ સિવાય બીજું કશું આપી શકતો નથી.
જો આત્મામાં જીવીશું તો જન્મને જીતી શકીશું. મૃત્યુને મારી શકીશું. પાપથી મુક્ત થઈ શકીશું. અવ્યાબાધ સુખને પાત્ર બની શકીશું. કારણ કે આત્મા એના આરાધકને એનામાં છે તે અનંત ચતુષ્ટયમય બનાવી જ દે છે.
એક વાર, એક સેકન્ડ માટે એક સંતની દષ્ટિ, એક સ્ત્રીના સોહામણા શરીર તરફ ખેંચાઈ ગઈ, બીજી જ સેકન્ડ તેમણે તે આંખોમાં મરચાં ભરી દીધાં. મરચાંની એ વેદના તેમને કુદૃષ્ટિની વેદનાની તુલનામાં નહિવત્ લાગી.
તાત્પર્ય કે પૌગલિક દૃષ્ટિને આત્મા તરફ વાળવા માટે, આપણે પણ આવી જાગૃતિ કેળવવી જોઈએ.
પૂજ્યપાદ મહર્ષિ ફરમાવે છે કે આત્માને અનુભવવા માટે આત્મદષ્ટિ કેળવો, દૃષ્ટિને આત્મામાં સ્થિર કરો.
કહેવાય છે કે લજામણીનો છોડ રજસ્વલા સ્ત્રીના સ્પર્શ તરત કરમાઈ જાય છે, તેમ પૌલિક દૃષ્ટિ એ રજસ્વલા સ્ત્રી જેવી છે, તેના સ્પર્શે આત્મદષ્ટિ મૂરઝાઈ જાય છે. આત્મા, આત્મપરિણતિથી ભ્રષ્ટ થઈને પરપરિણતિવાન બને છે.
ત્રિભુવનપતિ શ્રી તીર્થંકર પરમાત્માએ જીવને વહાલ કરવાનું ફરમાવ્યું છે. જડને નહિ, એટલે શ્રી જિનાજ્ઞાના આરાધક
૧૯૬ ..
................ આઠ દૃષ્ટિની સઝાય
