Book Title: hrinkar Kalptaru Yane Jain Dharmno Divya Prakash
Author(s): Dhirajlal Tokarshi Shah
Publisher: Jain Shaitya Prakashan Mandir
View full book text
________________
હી કારવિદ્યાસ્તવન
૨૨૧
છે, ત્યાં વિઘ્ના પ્રાયઃ આવતાં નથી અને કદાચ આવે તા તેમનાં અદ્ભુત સામર્થ્યથી શમી જાય છે–નાશ પામે છે; તેથી જ મંત્રના આરાધકે સહુથી પ્રથમ સદ્ગુરુને શેાધી તેમનાં શરણે જવાનું છે અને તેમની પાસેથી મંત્રારાધનને લગતી સર્વ શિક્ષા ગ્રહણ કરવાની છે.
જેમ સુશિક્ષા પામ્યા વિનાના ઘેાડા ગાડીએ જોડવાથી ગાડી ખરાખર ચાલતી નથી કે ખાડાખડિયામાં પડી જાય છે, તેમ સુશિક્ષા પામ્યા વિનાને સાધક–આરાધક જો મંત્રની આરાધના કરવા લાગી જાય તે એ આરાધના યથાર્થ રૂપે થતી નથી અને કેટલીક વાર તેાતેનું પરિણામ વિપરીત પણ આવે છે.
અહી' સુજ્ઞ પાડકાએ એટલે વિચાર કરવાના છે કે કઈ નોકાને દરિયામાં એમને એમ છેડી દેવામાં આવે તા એ ઈષ્ટ સ્થાને પહોંચી શકે ખરી ? બીજો વિચાર એ પણ કરવાના છે કે તેને ચેાગ્ય દિશામાં ચલાવવા માટે કુશળ સુકાનીની જરૂર ખરી કે નહિ ? અમને ખાતરી છે કે આમાંના પ્રથમ પ્રશ્નના જવાબ નકારમાં અને ખીજા પ્રશ્નના જવાબ હકારમાં મળશે. તાત્પય કે યોગ્ય સુકાની વિના કાઈ નૌકા પેાતાના ઇષ્ટ સ્થાને પહેાંચી શકતી નથી, તેમ મત્રના આરાધક સદ્ગુરુના ચેાગ્ય માદન વિના ગમે તેટલી આરાધના કરે, તેા પણ સિદ્ધિસમીપે પહેઊંચી શકતા નથી.
મત્રને આરાધક વિધિજ્ઞ એટલે વિધિને જાણકાર
૧૫
