________________ IT છેલ્લી કહે સ્વામી! હે પ્રાણવલ્લભ! હું શું કરું? કેમકે હે પરાધિન છું તેથી તમે પ્રસન્ન થાઓ અને મારે આ એક અપરાધ મા કરે,ફરીથી હું અપરાધ નહિ કરું ? શશીન એવા વચનથી જ્યારે તેને કેપ શાંત, છે ત્યારે તે બન્નેએ ભૂમિ ઉપર કેલિ અને કાગની પડે ગાઢ આલિંગન યુક્ત, સંગ કર્યો. આવું મારે ઘરનું સ્વરૂપ મારી પિતાની નજરે જોઈને મેં હોઠ કરડતાં રડતાં અને વાંરવાર નિશ્વાસ મૂકતાં મ્યાનમાંથી તરવાર બહાર કાઢી, હાથમાં ધારણ કરી મનમાં વિચાર્યું કે, હું પહેલવહેલાં તો આ સ્વામી દ્રહ કરનાર પુરૂષા ધમકુજને મારી નાંખું, કે આ પાપી કલંકી કુલટા ચીને મારી નાંખું? એ પ્રમાણે વિચારતાં વળી મારા મનમાં વિચાર આવ્યો કે આવું અનાર્ય, વિરૂદ્ધ કર્મ કરીને જીવાત વિગેરે પાપથી હું શા માટે પરભવ મલીન કરે છે અને શા માટે સ્વાર્થ ભ્રષ્ટ થઉં? વળી જે ખગે મહા ભયંકર સંગ્રામમાં શત્રુઓના હસ્તિસમૂહમાં કંભસ્થળો-ભેદીને ભૂમિ તિ વડે વ્યાપ્ત કરી છે, તે. ખ આ દુષ્ટ નારી અને કુબડાનું માથું કાપવામાં લજજા પામે છે! તેથી આ વિચારથી સર્યું. પરંતુ આ લેકમાં શ્રીએ સ્વભાવથી જ સવે વિકારને ભંડાર અને મહા દેથી દૂષિત છે એમ પ્રત્યક્ષ જોયું. કહ્યું છે– अनृतं साहसं मागा मूर्खत्वमतिलोभना / 9 નિરંજન રામના 1 || P.P. Ac. Gunratnasuri M.S. Jun Gun Aaradhak Trust
