________________
સ્વભાવસૂચક જૈન, વિષ્ણુ આદિ આચાર્યોના રચેલા સંસ્કૃત કાવ્યબદ્ધ, ગાથાબદ્ધ ગ્રંથ ઘણા છે પરંતુ આ પણ એક નાનીસરખી અપૂર્વ વસ્તુ છે. જેમ ગોળ ખાવાથી મિષ્ટતાનો અનુભવ થાય છે, તેમ આ પુસ્તકને આદિથી અંત સુધી પૂર્ણ વાંચવાથી પૂર્ણાનુભવ થશે. જોયા વિના, સમજ્યા વિના વસ્તુને કાંઈના બદલે કાંઈ સમજે છે તે મૂર્ખ છે. જેને પરમાત્માનું નામ પ્રિય છે, તેને આ ગ્રંથ જરૂર પ્રિય થશે.
આ ગ્રંથનો સાર આવો લેવો કે સમ્યજ્ઞાનમયી ગુણીનો આવો અભિપ્રાય કે ‘તે ગુણી ગુણથી સર્વથા પ્રકારે ભિન્ન છે' એ જ અવગુણ છે, તેને છોડી, સ્વભાવ-જ્ઞાનગુણ ગ્રહણ કરવો; પછી ગુણને પણ છોડીને ગુણીને ગ્રહણ કરવો; ત્યાર પછી ગુણ-ગુણીનો ભેદકલ્પનાથી સર્વથા પ્રકારે ભિન્ન થઈ પોતાને પોતામાં પોતામય સ્વસ્વરૂપ સ્વાનુભવગમ્ય સમ્યજ્ઞાનમયી સ્વભાવવસ્તુની સાથે સૂર્ય-પ્રકાશવત્ મળીને રહેવું. એ જ–અવગુણ છોડવાનો તથા સ્વભાવગુણથી તન્મયી રહેવાનો-(ઉપદેશ) આ ગ્રંથમાં કહ્યો છે.
જેમ દીપકજ્યોતિના પ્રકાશમાં કોઈ પાપ કરો વા કોઈ પુણ્ય કરો, પરંતુ એ પાપ-પુણ્યનું ફળ જે સ્વર્ગનરકાદિક છે તે, આ દીપકજ્યોતિને લાગતાં નથી તથા તેને પાપ-પુણ્ય પણ લાગતાં નથી; તે જ પ્રમાણે આ સમ્યજ્ઞાનદીપિકા પુસ્તકને ભણવા, વાંચવા વા ઉપદેશ આપવા વડે કોઈને પોતામાં પોતાના પોતામય સ્વસ્વભાવમય સમ્યજ્ઞાનાનુભવની અચળતા, પરમાવગાઢતા થશે, તેને પાપપુણ્ય, જન્મ-મરણ, સંસારનો સ્પર્શ થશે નહીં, તેને જરા પણ શુભાશુભ લાગશે નહીં એવો નિશ્ચય છે.
|| ઈતિ પ્રસ્તાવના |
