Samdesarasaka of Abdala Rahamana

Author(s): Abdul Rahman
Publisher: Prakrit Granth Parishad

Page 113

106
छे. कमळो, चंद्र अने रत्नोने शीतळ गणीने जगतमा तेमनी प्रशंसा थाय छे, पण तेमांगें एकेय विरहाग्निने ओलवतुं तो नथी, पण ऊलटुं मारां अंगोने पीडे छे. केटलाक लोको शरीर पर कपूरनो अने चंदननो निरर्थक लेप करे छे. प्रियतमना विरहनी आग तो मात्र प्रियतमनो संग ज ओलवी शके. (१३७-१३८)
वर्षा हे पथिक, एम अतिशय तपेलो ग्रीष्मकाळ में केमेय करीने विताव्यो, वर्षाकाळ पण आवी पहोंच्यो. अने तोय मारो निर्लज्ज प्रियतम न आव्यो ! चोदिश धोर अंधकार व्याप्यो छे. अति सभर बनेल जलधर गगनमा रोषथी धेरो धुरधुराट करे छे. (१३९)
आकाशे चमकती भीषण विद्युत्ना झळहळाटथी ज पगदंडी परखी शकाय छे. बपैया जळथी अति तृप्त थईने सरस चीत्कार करी रह्यां छे. नवघननी नीचे थईने जती बगलांनी हार नभे दीपी ऊठे छे. (१४०)
ग्रीष्मना सूर्ये पोतानी किरणजाळथी प्रखर तपावेली सरिताओमां अत्यारे वरसतुं मेधजळ मातुं नथी. रस्ता उपरना जळप्रवाह वटेमार्गओने पादुकाओ हाथमां उंचकावे छे. पगले पगले पगदंडी आकाशी वीजळीने चमकारे ज कळाय छे. (१४१)
निबिड लहरीओथी सभर एवा विशाळ पटने लईने दुस्तर बनेली सुंदर सरिताओ कल्लोलोना कलकले गाजती हती. कामकाजे गयेला प्रवासीओ अधवच्चे ज रोकाई रह्या. पकिकोने घोडाने बदले नावथी खेप करवी पडती हती. (१४२)
पोतानां कादवलीप्यां गौर अंगो खुल्लां थई गयेला तेथी सलज्ज सरिताओए बने पासांने हवे'जळभारथी ढांकी दीधां. तारकगण देखातो बंध थयो. अंधकार ऊमटयो. धरातळ इन्द्रगोपथी निरंतर छवाई गयु.(१४३)
बगला पाणीना धराने तजीने तरुटोचे चडी गयां. मयूरो तांडव करतां डुंगरोनी धार उपर गहेकी ऊठ्या. मेडको जळमां कर्कश स्वरे ड्रांउ ड्राउ करी रह्यां. कलकंठीओए आंबानी टोचे चडीने टहुकार करी मूक्यो. (१४४). फणाधर नागोए दशे दिशामां भीड करीने रस्ता रूंध्या. ए विषधरोथी राजमार्गो संचारहीन बन्या. पाटलापुष्पनांदळ जळतरंगोना उभारथी खरी पडवा लाग्यां. डुंगरनां शिखर उपर हंसो करुण स्वरे रडी रह्या. (१४५)
मच्छरना त्रासे गोधण ऊंचाणमां चडी गयु. गोपांगनाओ एमना पति साथे मनभर रंगे रमवा लागी. हरियाळु धरावलय कदंबोथी मधमधी ऊठ्यु. अने अनंगे मारां अंगअंगमां वधुने वधु भंग करवा मांड्यो. (१४६)