Samdesarasaka of Abdala Rahamana

Author(s): Abdul Rahman
Publisher: Prakrit Granth Parishad

Page 121

114
आ गाथा गाईने, लांबा समयनुं जूनुं दुःख मनमां संभारती रडती रडती हुं ऊठी. मारा देहमां विरहाग्निनी ज्वाळा भडकी ऊठी. मारा अंगोने अनंगे बाणोथी जर्जरित काँ. (२१४)
सुंदर कुसुमोए दशे दिशाओने सुशोभित करी दीधी, पण मने क्षणेक तो ते यमनो दुःसह कालपाश होय तेम लाग्यु. आम्रवृक्षोए अवकाशमां भारे भीड करी दीधी. तेमने मंजरीओ फूटी. वसंतनुं आगमन थयु. (२१५)
आम्रवृक्षना रक्तरंगी शिखरे कोकिल जाणे के विविध भावपूर्ण नाट्यगीति उच्चारतो हतो. मधुकरो सरस मनहर गुंजारव करता हता. (२१६)
पोपट मंडळी भावपूर्वक करुण कीलकारी करती हती. आवा समयमा जे स्त्रीओ मदनपरवश होय छे ते अति कष्टे जीवन टकावी राखे छे. (२१७)
जळरहित मेघ शरीरने तप्त करता हता. कोकिलनो कलरव केम सह्यो जातो न हतो. रमणीओ चोकमां धूमी रही हती. वाद्योनो कोलाहल त्रण भुवनने बधिर करी देतो हतो.(२१८)
चर्चरीमा गीतध्वनि साथे ताल दईने अपूर्व वसंतऋतुनुं नृत्य करतुं हतुं. गाढ स्तनप्रदेश पर रहेला हार वाळी रास खेलती सुंदरीओनी मेखलानी किंकिणीओ झणीझणी रही हती. (२१९)
नवयुवान तरुणीओ गीत गाई रही हती. ते सांभळीने प्रियतमनी उत्कंठा करती एवी में जे गाथा गाई ते तुं सांभळ, आवा समये लोको घणा रचस बाळा हता त्यारे (?) मारा हृदय पर कंदर्प अत्यधिक बाणावलि छोडी रह्यो हतो. (२२०)
हे पथिक, गाढ दु:खे भरेली विरहदशमां कामाग्निथी बळबळती एवी माराथी जो कोई अनुचित वचन कहेवायां होय तो ते कठोर वचनो जतां करीने तुं विनीत रीतिथी झट मारो संदेशो तेने कहेजे. एवी रीते कहेजे, जेथी ते मारा पर कोप न करे. जेटलुं युक्त होय तेटलुं कहेजे. ए उत्तम नारीने आशीर्वाद दईने पथिके प्रस्थान कर्यु. (२२२)
तेने वळावीने ते दीर्घाक्षी अत्यंत झडपथी पाछी वळी. ते वेळा जेवी तेणे दक्षिण दिशामां द्रष्टि नाखी तेवो ज तेणे पासेना मार्गने कापतो आवतो पोतानो पति जोयो अने तेने हर्षनो ऊभरो आव्यो. जेम एक क्षणमां ज तेनुं महान प्रयोजन ओचिंतुं सिद्ध थयुं, ते ज रीते आ रासकनुं जेओ पठन करे, श्रवण करे तेमनुं प्रयोजन सिद्ध थाओ. जे अनादि छे, अनंत छे तेनो जय हो. (२२३)