Samdesarasaka of Abdala Rahamana

Author(s): Abdul Rahman
Publisher: Prakrit Granth Parishad

Page 115

108
शरद एम विलाप करतां करतां, विरहगीत गातां गातां, प्राकृत कवितानुं पठन करतां करतां केमेय करीने वर्षानो अंतिम दिन आव्यो. जेनी रात्रीओ प्रियतमना अनुरागे रमणीय होवानुं गवाय छे, ते ज रात्रीओ हे पथिक, मने अरमणी (करवत) समी लागी. (१५७)
प्रियनां आगमननी आशाए प्राण टकावी राखीने जागतां अने प्रभाते, विरहनो अंत लावनार प्रियतमनां स्मरण साथे शय्या तजतां तजतां, हे पथिक, मारी रात्रीओ पसार थती हती. (१५८)
दक्षिण तरफना मार्गने भक्तिपूर्वक हुं जोई रही हती त्यारे एकाएक अगस्त्य ऋषि मारी नजरे पड्या, ने में कडं के वर्षाऋतु वही गई ने तोय प्रियतम परदेशे ज रह्यो ने हुं रम्या विना रही. (१५९)
गगनमाथी बलाहक अद्रश्य थई गयां. रात्रे सुंदर नक्षत्रो देखावा लाग्यां फणींद्रोए पाताळवास कर्यो. रात्रे निर्मळ चंद्रनी ज्योत्स्ना स्फुरी रही. (१६०)
शतपत्र कमळो वडे सरोवरनां जळ शोभी रह्यां छे. नदीओ तरंगसभर वही जाय छे. ग्रीष्मे सरोवरोनी जे शोभा हरी लीधी हती, ते हवे शरदमां तेमने पाछी चडी. (१६१)
कमळोना मकरंद- पान करीने हंसोए अति मनोहर ने मधुर कलरव करी मूक्यो. शतपत्र कमळोए ऊछळीने आलुं भुवन भरी दीधुं. जळनी रेल तीर्थे पाछी वळी. (१६२)
धोळेलां धवळ शंखनी सकाश सुंदर काश वडे सरोवरतीर शोभी रह्यां. वहेती नदीओनां नीर निर्मळ बन्यां तेमना तट विहंगमोनी हारोथी सोहामणा लागता हता. (१६३)
डहोळथी मुक्त बनेल निर्मळ जळोमां स्वच्छ प्रतिबिंब जोई शकातुं हतुं शरदनां आगमने कुंजनो शब्द माराथी सह्यो जतो न हतो. मरालना आगमने हुं मरी रही हती केमेय टकी शकती नहती. (१६४)
जळो क्षीण थतांनी साथे, हे पथिक, हुं ये क्षीण थई आकाशमां उद्योत करतां खद्योतोथी हुँ खेद पामी. सारसो स-रस रख करी रह्यां हतां. हे सारसी, मने मारा जूना चिरकालीन दुःखनुं तुंशा माटे स्मरण करावे छे? (१६५)
हे निष्ठुर, तारो करुण शब्द तुं मनमां ज लव. विरहदग्ध नारी माटे उत्सवनो लवलेश पण होतो नथी. एम प्रत्येकने करुण शब्दे संबोधती एवी मने हे पथिक, कोई एक क्षण पण धीरज आपतुं न हतुं. (१६६).