Pruthvipal Rajani Katha tatha Kakjangh Kokashni Katha

Author(s): Jinendrasuri
Publisher: Harshpushpamrut Jain Granthmala

Page 17

( ૧૨ ) પ્રમાણે ચિંતવ્યું કે–“માત્ર પરીક્ષાને જ માટે કેગટ બીજા સુખી માણસને શા માટે દુઃખ દેવું? માટે હું પોતે જ પરદેશમાં જઈ એ પદની પરીક્ષા કરૂં.' આ પ્રમાણે વિચારીને બીજે જ દિવસે રાજા રાજ્યનો ભાર મંત્રીને સોંપીને રાત્રિને સમય એક નગર બહાર નીકળી ગયે. માર્ગે ચાલતાં તેણે વિચાર કર્યો કે- “મારા દેશમાં તે સમગ્ર લેકે મને જાણે છે, તથા સેવકની જેમ વિશેષ પ્રકારે મારી ભક્તિ કરશે, તેથી આ દેશ સુકી પરદેશ જવું જોઈએ. પરંતુ જલદીથી દૂર દેશ શી રીતે જવાશે?”
આ પ્રમાણેની ચિંતાથી ઉદ્વેગ પામેલે રાજા માગે ચાલતાં થાકી જવાથી એક વઇવૃક્ષની તળે બેઠે. તે વખતે તે વૃક્ષ પર રહેનાર યક્ષને તેની સ્ત્રી યક્ષીણુએ કહ્યું કે-“હે પ્રિય ! આપણું આશ્રમની નીચે બેઠેલો આ અભ્યાગત કઈ મહાન પુરૂષ જણાય છે, તેથી તે તમારે માનવા-પૂજવા એગ્ય છે. શાસ્ત્રમાં કહ્યું છે કેપિતાને ઘેર ચાલીને આવેલા સપુરૂષનું ચોગ્ય સન્માન કરવું જોઈએ, તે દુઃખમાં આવી પડેલ હોય તો તેમાંથી તેમને સારી રીતે ઉધાર કરે જોઈએ, અને દુ:ખી પ્રાણીઓ પર દયા કરવી જોઈએ
આ પ્રમાણેને ધમ સવ મતવાળાઓને