Prakrit Vyakaranam

Author(s): Salila Nayak
Publisher: Pratibha Prakashan

Page 260

238
हुवावे हामि आदि ।
उ.म. पु.
एकवचन
बहुवचन
प्र.पु. होएहीअ, हुवेहीअ, होआवेहीअ होएहीअ, हुवेहीअ, होआवेहीअ,
हुवावेहीअ इत्यादि ।
हुवावेहीअ इत्यादि
"
भूतकाल
प्र.पु., म.पु.,
उ.पु.,
इत्यादि ।
विध्यादि
म.पु. होएसु, हुवेसु, होआवेसु, हुवावे इत्यादि ।
उ.पु. होएमु, हुवेमु, होआवेमु, हुवा
ए. व.
ब. व.
प्र.पु. होएउ, हुवेउ, होआवेउ, हुवावेउ होएन्तु, हुवेन्तु, होआवेन्तु, हुवा -
इत्यादि ।
वेन्तु इत्यादि ।
प्राकृत व्याकरणम्
ए. व.
प्र. पु. होईअइ, हुवे अइ होइज्जइ, हुवेज्जइ
होएह, हुवेह, होआवेह, हुवावेह, इत्यादि ।
क्रियातिपत्ति
ए. व. + ब. व.
होएज्ज, हुवेज्ज, होएज्जा, हुवेज्जा होआवेट्ज, हुवावेज्ज, होआवेज्ज, होवावेज्जा होतो, हुवेन्तो, होआवेन्तो, हुवावेन्तो हो माणा, हुवेमाणो, होआवेमाणो, हुवावेमाणो
अनेन प्रकारेण अन्यधातुनाम् णिजन्त, प्रेरणार्थक वा रूपाणि परिलक्षते । कर्मवाच्य तथा भाववाच्यस्यरूपम्
होमो, हुवेमो, होआवेमो, हुवावेमो इत्यादि ।
कर्मवाच्ये भाववाच्ये च प्राकृते मूल आदिष्ट धातुषु तिङ् प्रत्ययात् पूर्वं ‘“ईअ” तथा “इज्ज” प्रत्ययाभ्याम् योगेन हो 'हुवे' धात्वोः कर्मणि तथा भावे अधोलिखित रूपाणि भवति ।
वर्तमानकाल
ब. व.
होई अन्ति, हुवे अन्ति होइज्जन्ति, हुवेज्जन्ति