________________ | સમ્યગધનના અનાચાર, રૂપ ધેય, તેમાં શંકા શી રહે છે? આ વસ્તુ તરફ સૌનો સચોટ ખ્યાલ ખેંચવા માટે અમે આ પ્રસંગે આ વાનો વિચાર જરા કડક ભાષામાં કર્યો છે. સ્થાનકવાસી સંપ્રધયના મૂળભૂત વફાદાર આગેવાનોએ મહાશાસન તરફની વફાદારી સમજીને જલ્દી મહાશાસનની નજીક આવવાની જરૂર છે. કેમ કે શાસનથી જુદા પડ્યા પછી તેણે કોઈપણ સારું ફળ મેળવ્યું નથી. વ્યવસ્થા અને શાસનની શિસ્ત જાળવી શકેલ નથી. આજે તેરાપંથ - અને કાનપંથ તેમની અશક્તિને લીધે પ્રચાર પામતા જાય છે તથા વર્તમાન જમાનાની પ્રગતિને નામે વર્તમાન શ્રાવકવર્ગ વધુમાં વધુ અનાત્મવાદના જીવન તરફ જેટલા પ્રમાણમાં સ્થાનકવાસી દોરાય છે, તેટલા બીજા દોરાતા નથી. વળી સાધુની ગેરહાજરીમાં શ્રાવકોને ભગવાન યાદ કરવાના કે ધર્મ કરવાનો પ્રસંગ જ રહેતો નથી. (ત્યારે શ્વેતાંબર - દિગંબરને તો મંદિરને અંગે કોઈક પણ આલંબન રહે છે) તથા શ્વેતાંબર માન્ય આગમો તરફ ગમે તેમ બોલવાની લખવાની છૂટ પણ નિરંકુશપણાને લીધે વધતી જાય છે, એ નવું નુકસાન થાય છે. શ્રાવક વર્ગ જ ધર્મતંત્રમાં સત્તાધીશ બનતો જાય છે અને ગુરુવર્ગનું વર્ચસ્વ નામનું જ રહેવા લાગ્યું છે. આમ શાસનની નિરંકુશતા વધવાથી શાસનને કેટલું નુકસાન થાય છે. ખાવું નહીં ને ઢોળી નાંખવા જેવું થાય છે. તે વેળાસર સમજીને પરમાત્માના શાસનની વફાધરી જલદી ધારણ કરવાની જરૂર છે. નહિતર અનર્થી પરંપરા અને વિશ્વ અશાંતિ અટકશે નહીં. આજે અનાત્મવાદ ખાત્મવાદના નાટકી વેશ ભજવીને ભૂલામણીમાં લોકોને પાડે છે. તેનાથી ચેતવાનું બનતું નથી. સ્થાનકવાસી અધવના શ્રાવકો સૌથી પહેલાં ફસાઈ જાય છે. અને પછી બીજા પણ ફસાય છે. આમ ફસામણીની પરંપરા શાસનના મહાતેજને ઉત્તરોત્તર હાનિ કરવામાં પરિણમે છે અને અનંત જીવોનું આડકતરું અકલ્યાણ થાય છે. પહેલેથી જ દિગંબર સંપ્રદાય દૂર પડી ગયો છે. પરંતુ, સ્થાનકવાસી સંપ્રદાયની શાસ્ત્રીય વફાદારી કેટલેક અંશે સમાન હોવાથી તેમણે વહેલામાં વહેલી તકે ચેતી જઈ મૂળ શાસનની વફાદારીની તરફ આવી જવાની જરૂર છે. પછી દિગંબરોને, અને પછી અન્ય ધર્મોના ક્ષેત્રોનો સહકાર લઈ શકાય. નહિતર વર્તમાન અનાત્મવાદ આત્મવાદને પારાવાર ફટકો માર્યા વિના રહેશે નહીં, એ બરાબર સમજી રાખવાનું છે. અને તે ખાતર મૂળ શાસનને મચક આપવાનું કરવું કે તેને નીચે ઉતારવું એ તો એવો જ જોખમકારક રસ્તો છે. ધર્મના સર્વ અંગોનો આધાર જૈન શાસન છે. આ વસ્તુ પ્રથમ દરેકે મનથી સાચા સ્વરૂપમાં સમજવી જોઈએ. તો જ આ સત્ય સમજાય તેમ છે. આ ઉપરથી મહાશાસન તરફની ફરજ કેટલી મહાનમાં મહાન છે તથા તેની તરફ વફાદારી રાખવા ઈચ્છતા આચાર્ય ભગવંતો, ઉપાધ્યાય મહારાજાઓ, પદવીધર મુનિ મહાત્માઓ અને શ્રમણ મહાત્માઓની કેટલી ભવ્ય જવાબદારીઓ છે તે સમજી શકાશે. જે જવાબદારી સંઘ નાયકની છે તે જ જવાબદારી દરેક મુનિની છે. કેમ કે દરેકે તે સ્થાનને લાયક સૌથી મુખ્યપણે તૈયાર થવું જ જોઈએ, કેમ કે - એ ગુરુકુળ સંસ્થા જ શ્રીસંઘનું કેન્દ્ર છે. તેની આજુબાજુના બીજા બધા અંગ પ્રત્યંગો છે. અને મહાશાસનની વ્યવસ્થાનું કેન્દ્ર શ્રીસંઘ છે. વિશ્વની * માનવીય વ્યવસ્થાનું કેન્દ્ર શ્રી મહાશાસન છે, આ વસ્તુસ્થિતિ છે, તે ધ્યાનમાં લેવા જેવી છે. જગતુમાં આજે વિશ્વયુદ્ધનું કારણ જ આ છે કે, અનાત્મવાદ પોતાના માર્ગમાં આત્મવાદને વિનરૂપ જુવે છે. તેથી તેને હઠાવવા માટે તે તનતોડ પ્રયત્નો કરે છે. પણ, તે આ મહાશાસન સાથે ટકરાય છે. પરંતુ અપ્રતિષ્ઠિત એવું શાસન મચક આપે તેમ નથી. કેમ કે, તે સહજ રીતે જ વિશ્વવ્યાપક ઉંડા મૂળ ઘાલીને રહેલું છે. છતાં ખૂબી એ છે કે - અનાત્મવાદ આત્મવાદનો અંચળો - વેશ પહેરીને, આત્મવાદીઓને ધાર્મિક લાભો બતાવીને આત્મવાદની છાવણીમાંથી આત્મવાદીઓને અનાત્મવાદ પોતાની છાવણીમાં લઈ જઈને, તેઓને આત્મવાદના વાઘા પહેરાવીને, જમાનાને નામે પરિવર્તન કરવા આત્મવાદીઓની સામે જ લડતમાં ઉભા રાખે છે. આ વાત ખુદ્દ અજ્ઞાન આત્મવાદીઓ જોઈ શકતા નથી. અને "પ્રગતિ, જમાનો, પરિવર્તન,” વિગેરેના નશામાં ચકચૂર થઈ
