Kundkundacharya Charitra

Author(s): Mulchand Kishandas Kapadia
Publisher: Mulchand Kisandas Kapadia

Page 40

दिगंबर जैन, पण नहोतो. अने लोक जीवनकलह माटे शीखता नहता, पण आजे जेम ज्ञान माटे पाश्चात्य स्टेन्डर्डबाइ सरवा चेला अगम्य (पूर्वात्य) गुरुनी सेवा करवा मइया छे; ते प्रकारना ज्ञान, अ. ध्यात्मक ज्ञान शिखवापर लोकनु चित्त हतु. ते वखते भारतवर्ष सुसंपन्न हतो अने सीकंदर वादशाहनी स्वारी सिवाय तेने बी. जा एकपण दुःखनो परिचय पडयो नहतो. आवा सुभिक्ष वखने शुं लोकान पेटभर मेळववाने ज्ञाननी जरुर हती ? नहीं. नहीं! तेनुं समग्र चित्त क्षत्रियविद्या अने ब्रह्मविद्या-अध्यात्म विद्यामांज हतुं. कुंदशेठ पोते स्वत सधन व्यापरी होवाथी द्रव्यनी आशा एवी विशेष न हती. तेमन पोतानो पुत्र क्षत्रियविद्यामा पटुव मेळवे तेम पण लाग्यु नहीं ते समये मोटा अने सर्वमान्य अध्यात्मज्ञान प्रचलित होवाथी त्या तेनु चित्त वज्युं, ए कहेगनी जरुर नथी, पण गुरुने माटे कोनी योजना करवी ए पश्न हतो. पूत्रने पण होंगीयार भने विद्वान थाउ एवी इच्छा हती भने तेथी तेणे पोते पोताना गुरुनी-शिक्षकनी गोठवण करी ते नीचे प्रमाणे.
एक दिवसे कुंदकुंद कुमार पोताना गोठीआ साथे खेलतो खेलतो वनमा आन्यो, त्या तेने एक नग्न, शात अने क्षमावान मुनि दृष्टिगोचर थया. साधारण नियम एवो छ के