________________
કલ્યાણઃ એપ્રીલ, ૧૯૩ : ૧૩૯
વંકચૂલના હૈયામાં એક ભાવના જાગી હતી કે આચાર્ય મહારાજે ધર્મલાભ આપ્યા અને ગામમાં એક વેદનું ઘર, એક વાણંદનું ઘર, એક કહ્યું: “ ભાગ્યવાન, વષને પ્રારંભ થઈ જાય એમ સુતારનું ઘર, એક લુહારનું ઘર આમ કંઇક લાગે છે...એટલે અમારાથી વિહાર થઈ શકશે વસવાટ કરાવવો. પરંતુ અહીં વસવાટ કરવા આવે નહિ...એથી અમારે અહીં જ ચાતુર્માસ ગાળવું કેવી રીતે? સિંહગહાની અપકીર્તિ હજી દેવાઈ ૫ડશે, તો અમને ધર્મકરણમાં બાદ ન આવે નહોતી.
એવું સ્થળ...' અને જેઠ માસના છેલ્લા સપ્તાહમાં વાદળી દળ
વચ્ચે જ વંકચૂલે કહ્યું : “મહારાજ, મારા ટોળે વળવા માંડયાં...વર્ષાના પ્રારંભકાળમાં કયે
મકાનમાં આપ પધારો.. આપને એક ઓરડો સ્થળે ચોરી કરવા જવું એ નક્કી કરવા માટે સહુ
કાઢી આપીશ... આપને કોઈ પ્રકારની અગવડતા ભેગા થયા૫રંતુ વંકચૂલે પિતાના સાથીઓને
નહિ આવે.” કહ્યું : “ આપણી પાસે પુષ્કળ ધન છે. ગામમાં
મહાનુભાવ. અમારાથી કોઈ ગૃહસ્થની સાથે કોઈ દુઃખી નથી. તેમ છતાં આ વખતે કોઈ
એક જ મકાનમાં ન રહી શકાય.” મહાન નગરીમાં ચોરી કરવાનો ભારે વિચાર છે.”
- વંકચૂલ વિચારમાં પડી ગયો અને મનથી એક જ ચેરી અને સાત પેઢી સુધી ન ખૂટે એટલી
કંઈક નક્કી કરીને બોલ્યો : “મહાત્મન, નદિ કિનારે સંપત્તિ... પરંતુ આ ચોરી શિયાળાની કડકડતી
એક જિનાલય છે....ત્યાં એક ઉપાશ્રય પણ છે... ઠંડી સિવાય અન્ય સમયે કરી શકાશે નહિ એટલે
ત્યાં આ૫ ચાતુર્માસ ગાળી શકે છે. પરંતુ અમારી વર્ષાઋતુના કાળમાં આપણે બધા ખેતી પર જ
એક શરત આપે સ્વીકારવી પડશે.” પુરતું લક્ષ્ય આપીએ તે મને ઉચિત લાગે છે.”
“શરત ?” વંકચૂલની ઇચ્છાનો વિરોધ કરવા કોઈ તૈયાર
હા મહારાજ... આ ગામ ચેર લેકનું છે... નહોતું સહુએ વંકચૂલની વાતને વધાવી લીધી.
ચેરી એ જ આ ગામનું જીવન છે...આપ પરમઅને બે દિવસ પછી વાદળાં વધારે ગંભીર
જ્ઞાની પુરુષ છે અને આપના ઉપદેશથી લોકોના બન્યાં. ગાજવીજ પણ થવા માંડી અને સહુના
હૈયામાં ચોરી એ પા૫ છે એવું ઠસી જાય તો આશ્ચર્ય વચ્ચે ગામમાં આચાર્ય ભગવંત ધર્મપ્રભુ
લેકે કંગાલ બની જય...એટલે જે આપ ચાતુમહારાજ ચાર શિષ્યો સાથે પધાર્યા.
ર્માસ દરમ્યાન કોઈ પ્રકારનો ઉપદેશ ન આપવાની ગામ માટે આ એક ભારે આશ્વર્ય હતું. આ
શરત સ્વીકારે તે આપ અતિ પ્રસન્ન ચિત્ત રીતે છેલ્લા કેટલાય વર્ષોથી કોઈપણ જૈનમુનિ આ
સાથે ઉપાશ્રયમાં ચાતુર્માસ મળી શકે છે. પલીમાં આવ્યા જ નહોતા. એ પહેલાં પણું
આચાર્ય શ્રી ધર્મપ્રભ મહારાજ આછું હસ્યા વિહાર કરતા કોઈ જૈનમુનિ નીકળતા તે થી જિનેશ્વર ભગવંતના ર્શન કરી, ઘડિક વિસામો
અને શાંત સ્વરે બોલ્યા : “ભલે... આ શરત માન્ય
કર્યા સિવાય અમારી સામે બીજો કોઈ વિકલ્પ લઈ આગળ વિહાર કરી જતા.
નથી, કારણ કે અમે આગળ વિહાર શકીએ જૈન મુનિઓને જોઇને ગાપલોકો એકત્ર થઈ ગયા અને બે ચાર જણ સરદાર વંકચૂલને
એમ નથી.” બોલાવી લાવ્યા. -
" તરત વંકચૂલ બધા મુનિઓને ગામથી જરા વંકચૂલે ટીંપુરીનગરીમાં અનેક જૈન મુનિઓને દૂર આવેલા નદિ કિનારાના ઉપાશ્રયે લઈ ગયો. જોયા હતા એટલું જ નહિ પણ પોતે ય જેન- ઉપાશ્રય સુંદર અને સ્વચ્છ હતો...વાતાવરણ મતાવલંબી હતું એટલે તેણે આચાર્ય ભગવંતને અતિ શાંત હતું. ધર્મારાધનમાં કોઈ પ્રકારનો અને અન્ય મુનિઓને વિધિવત્ નમસ્કાર કર્યા. અંતરાય આવે એવી પરિસ્થિતિ નહતી. ગામ
