________________
‘ શું ? ’
પ્રસિત અને વસંતતિલકા...’
· એ હા ! વિચારતા સુદર કર્યાં...તુ એ
બન્નેને પૂછી જોજે...'
બધી વાતમાં અંજના એક લક્ષ નહાતી
· ના છ ! હું વસતાને પૂછીશ...આપ પ્રRs- ચૂકતી...કે કયારેય પવનજય સાથેના પોતાના સિતને ! ખરૂં ને ? ’ ભૂતકાળ હનુમાન સમક્ષ ન કહેવાઇ જાય! પુત્રના
"
ભલે એમ, પરંતુ નક્કી કરાવી દેજે તું! હૈયામાં પિતા તરફના રાગ જરાય ન ધવાય, તે તારૂ વચન બન્ને માન્ય રાખશે...' માટે પિતાને કાંઈ નાના ય દોષ પુત્રને ન કહેવા જોઇએ, એ વાત મહાસતી બરાબર સમજતી હતી.
અંજના શરમાઈ ગઈ,
X
X
X
હતુપુરમાં પવન જય–અંજના અને હનુમાનના દિવસે આન ંદપૂર્ણાંક વ્યતીત થવા લાગ્યા ખીજી બાજુ પ્રસિત અને વસંતતિલકાનાં પણ લગ્ન થઇ ગયાં. અને પવન જયના મહેલમાં જ રહીને જીવનકાળ વ્યતીત કરવા લાગ્યા. હનુમાનના શૈશવકાળ પણ શ્રદ્ધા-સંસ્કાર અને શિક્ષણથી પસાર થવા લાગ્યા.
આ એક સત્ય સૌએ સમજી લેવા જેવુ છે. માતાએ કે પિતાએ, અરસપરસના કોઈ દોષ પોતાનાં સંતાનેને ન કહેવા જોઈએ. જો કહેવામાં આવશે તે સતાનેાના હૈયામાં માતાપિતા પ્રત્યેના આદરભાવ નહિ ટકે, પ્રેમભાવ નહિ ટકે.
પવનજયે હનુમાનને ભિન્નભિન્ન કળાઓનુ શિક્ષણ આપવા માટે નિપુણ આચાર્યંને રોકવા. અને સ્વયં પણ એના શિક્ષણ પર ધ્યાન આપવા માંડયું. સ જાતની શસ્રકળા અને યુદ્ધકળામાં હનુમાન નિપુણ બનતેા ચાયો. બાહુબળ તે આમે ય અદ્ભુત હતુ. તેમાં જ્યાં શાસ્ત્રોક્ત પદ્ધતિસરનું શિક્ષણ ભળ્યું ત્યાં હનુમાનની શક્તિ
અજોડ–અજેય બની ગઈ.
જેમજેમ હનુમાનની વય વધતી ચાલી તેમતેમ અંજનાએ હનુમાનને આત્મજ્ઞાન પણુ આપવા માંડયું. આત્માનું મૂળ સ્વરૂપ સમજાવ્યું... આત્માની કમમલિન વિભાવદશાનેા પરિચય કરાવ્યો. પુણ્ય અને પાપના સિદ્ધાન્ત પર શ્રદ્ઘા સ્થિર બનાવી. કર્માંની સામે જ ઝઝુમી લેવાનુ લક્ષ દૃઢ બનાવ્યું... તે માટે પરમકૃપાળુ પરમાત્મા જિનેશ્વરદેવની આરાધના-ઉપાસનાના અપૂર્વ માગ બતાવ્યો...
કલ્યાણુ : એપ્રીલ, ૧૯૬૩ : ૧૫૧
કરણના ઉંડાણમાં વીતરામને રાગ જાગી ઉઠતા... જીવન અંતીમ સાધ્ય તેને મુક્તિની પ્રાપ્તિ
સમજાતી...
રાજ નિરવ રાત્રે અજના હનુમાનને તીર્થંકર ભગવ તાનાં પરાક્રમ ભરપૂર જીવનચરિત્રા સંભળાવતી....અને હનુમાન એકરસે તેમાં તરાળ બુતી જતા ! તેનું હૈયું નાચી ઉઠતુ ...એના અંત:
વર્ષાં વીતવા લાગ્યાં... હનુમાન યૌવનવયમાં પ્રવેશ્યા. અનેક વિદ્યાએ સિદ્ધ કરી. કલા, ગુણ્ણા અને સુસંસ્કારોથી હનુમાનનું જીવન ઉન્નત અને આબાદ બન્યું. નાના-મોટાં પરાક્રમથી હનુમાને સહુનાં દિલ જીતી લીધાં. તેમાં ય અંજનાના હર્ષની તેા કાઈ સીમા ન રહી.
આમ હતુપુરમાં આનંદ-મંગલવી રહ્યું હતું...ત્યાં લંકામાં રાવણુ મોટી ગડમથલમાં પડી ગયેા હતો. તેના ચિત્તમાં વરુણ કાંટાની જેમ ખુંચ્યા કરતા હતા. તેનુ અભિમાની માનસ વણ્ પર વિજય મેળવવા માટે તલસી રહ્યું હતું. પવનજયે વસ્તુની સાથે મિત્રતાનેા સંબંધ બાંધીને એકવાર તે મોટા માનવસંહારને અટકાવ્યા હતા. પરંતુ વસ્તુ, જેવા એક સામાન્ય રાજાને પોતે પરાજિત ન કરી શકો, તેને ડ ંખ હરહમેશ તેને સતાવી રહ્યો હતા, અને કાઈપણુ બહાનું જો મળી જાય તે પુનઃ વસ્તુની સામે સંગ્રામ કરી વરુણને પેાતાના અજ્ઞાંકિત રાજા બનાવી પેાતાની વિજયૅ. ષણા પૂર્ણ કરવા ઝંખી રહ્યો હતો,
રાત્રીને સમય હતેા, લંકા નિદ્રાધીન થઈ હતી. રાજમહેલમાં સત્રાના પગરવ સિવાય સત્ર શાંતિ હતી. રાવણને નિદ્રા નહાતી આવતી, તે
