________________
“ઉપરાંત, આ બાળક માતાના ગર્ભમાં આવ્યો ત્યારે અમારા પ્રદેશમાં જે અશુભ ઉપદ્રવો હતા તે બધા શાંત થઈ ગયા, દુકાળ વગેરે. એના જન્મ વખતે દિશાઓ એકદમ જળહળી ઊઠેલી, આકાશમાં પ્રકાશ ફેલાયેલો.”
ધંધુકા એ ભાલકાંઠાનું ગામ. એ પ્રદેશમાં આંધી-વંટોળિયા ખૂબ આવે. નેમિનાથે કહ્યું કે “પ્રભુ ! આનો જન્મ થયો ત્યારે આંધી કે ધૂળનો વરસાદ તો નહિ, પણ આકાશમાંથી ફૂલ પડ્યાં, અને આકાશમાં દિવ્ય વાજિંત્રનાદ થયો.”
આ બધી વાતો ઇતિહાસના ચોપડે નોંધાયેલી છે, કાલ્પનિક નહિ. હેમચન્દ્રાચાર્યના સમકાલીન, એમની પાછલી - વૃદ્ધ અવસ્થાના સમયમાં થયેલા આચાર્ય સોમપ્રભસૂરિ, એમણે આ આખો વૃત્તાંત - આંખે દેખ્યો અહેવાલ - નોંધ્યો છે, કુમારપાલ પ્રતિબોધ' નામના ગ્રંથમાં.
નેમિનાથે આગળ વાત કરતાં કહ્યું કે “સાહેબ, હજી એક વાત કહી દઉં. આ બાળક જનમ્યા પછી આટલો સમજણો થયો ત્યારથી અમે જોઈએ છીએ કે એને ધર્મ સિવાય કાંઈ ગમતું નથી. ધર્મ સિવાયની કોઈ વાતમાં એનું મન ચોંટતું જ નથી.” - આ બધું સાંભળીને ગુરુભગવંત કહે છે, “જો ભાગ્યશાળી! આંબાનું સ્વપ્ર જોયું. એ આંબો એટલે આ બાળક. એ તમારે ત્યાં અવતર્યો ખરો, પણ એ તમારે ત્યાં નહિ રહે. તમારે એને શાસનને સમર્પણ કરવો પડે. એ શાસનના બગીચામાં આવશે તો એનો મીઠો છાંયડો, એનાં ફળ-ફૂલ આખા જગત ઉપર ઉપકાર કરશે. જો તમે આ બાળક અમને સોંપો, સંઘને ને શાસનને સોંપો તો એ શાસનનો અદ્ભુત પ્રભાવક થાય, અને જૈન ધર્મનો વિજયધ્વજ આખા જગતમાં લહેરાવે.”
મામાએ કહ્યું કે સાહેબ, એના બાપાની રજા લેવી પડે. તો જ મેળ પડે.
