________________
એમને લાગ્યું કે આચાર્ય ફસાયા - બરાબરના. પણ હેમચન્દ્રગુરુ જેનું નામ ! એમણે કહ્યું કે જો રાજાજી મને સહાય કરે, તો હું નવું વ્યાકરણ બનાવવા તૈયાર છું. મહારાજ! તમારે સહાય કરવાની, હું બનાવીશ.
વાત ઉપર ત્યાં પડદો પડી ગયો. આચાર્ય તો વેણ ઉચ્ચારી દીધું. પણ રાજાના મનમાં એક વાત બરાબર બેસી ગઈ કે આ સાધુમાં કાંઈક છે એ નક્કી. એ સામાન્ય ચીલાચાલુ સાધુ નથી લાગતા. કાઠિયાવાડમાં આને “ફાટેલ પિયાલાવાળો” કહેવાય. અર્થાત્ અસાધારણ વ્યક્તિત્વ ધરાવનારા માણસ છે, સાધારણ નથી. અને રાજાને એમનો સત્સંગ ખૂબ ગમવા માંડ્યો. એણે વિનંતિ કરી કે “સાહેબ ! તમારે રોજ રાજસભામાં આવવાનું.” આચાર્યે કહ્યું કે “તમારી રુચિ હોય તો આવીશ.”
અને પોતાનાં ધર્મકાર્યોમાંથી સમય કાઢીને રોજ પોતે પધારે. રોજ નવા નવા પ્રશ્નો પૂછાય ને તેઓ તેના સરસ જવાબ અને સમાધાન આપે. રાજા ખૂબ રાજી થાય, તેને ગુરુ ઉપરનો ભાવ વધતો જાય.
ઈર્ષાળુ લોકો, બ્રાહ્મણો અને બીજા વિદ્વાનોને આ કેમ ગમે? તેમણે આચાર્યને ક્યાં ફસાવવા, કેવી રીતે ભોંઠા પાડવા, તેના જાતજાતના દાવ રચી કાઢ્યા. રોજ અટપટા સવાલો લઈ આવે તેમને ભીંસમાં લેવા, પણ આચાર્ય બુદ્ધિ અને જ્ઞાનના બળે કાયમ નીકળી જાય. એટલે એક દહાડો કોઈકે રાજાને પહેલેથી કાન ભંભેરીને તૈયાર કરી નાખ્યા કે “પ્રભુ ! આચાર્યજી આવે એટલે પૂછજો કે મોક્ષ મેળવવો હોય તો કયો ધર્મ કરવો પડે ? કયા ધર્મના પાલનથી મોક્ષ મળે ?” એ બધાના મનમાં ખાતરી હતી કે આચાર્ય એમ જ કહેશે કે “જૈન ધર્મ પાળો તો જ મોક્ષ મળે.” અને આવું કહે એટલે આપણે એમના પર તૂટી પડીશું. મજા આવી જશે.
