________________
હશે જ, કશીક ક્ષમતાઓ હશે જ. તો જ દીક્ષા આપવાની સાથે જ એમને આચાર્ય પ્રવર્તિની પદ આપે ને ! - આચાર્યની મા છે, પણ એ માતા કોઈના પર રૂવાબ ન છાંટે. પ્રવર્તિની થઈ ગયાં એટલે આને તોછડાઈથી બોલાવે, પેલીને તુચ્છકારે, અમુકને અપમાનિત કરે, એવું નહિ. અહીં તો એ જ વિનય ! એ જ નમ્રતા ! એ જ ઋજુતા ! પોતાની સાધનામાં મશગૂલ ! બે જ કામ કરવાનાં : પોતાની આરાધના, માળા, સ્વાધ્યાય, અને પોતાના દીકરા દ્વારા થતાં શાસનનાં ને ગ્રંથસર્જનનાં કામો જોઈને તેની ઉપબૃહણા. એ સિવાય કોઈ કામ જ નહિ. બસ, જોઈ જોઈને રાજી થાય કે વાહ ! મારા દીકરા કેવા ભગવાનને વફાદાર છે ! શાસનને કેવા સમર્પિત છે! શાસનનાં કેવાં કામો કરે છે ! આમ જોઈ જોઈને પોમાય, હરખાય. સાથે પોતાની આરાધના : કોઈને લડવું નહિ, કોઈને ઝગડવું નહિ, કોઈને ઊંચે સાદે બોલવું નહિ, કોઈને તુચ્છકારવા નહિ, કોઈને ઊતારી પાડવાનાં નહિ. આ બધી ક્ષમતાઓ હોય ત્યારે પ્રવર્તિની પદ મળે ને ! પ્રવર્તિની પદ મળ્યું તેનો મતલબ જ આ છે.
આચાર્ય વિહાર કરે છે - દેશવિદેશમાં. એમની ધર્મપ્રવૃત્તિઓ ચાલુ જ છે. એમાં એક દિવસ રાત્રે સ્વપ્રમાં એક દેવીએ દર્શન આપ્યાં અને કહ્યું કે “તમે ગુજરાત છોડીને બીજે વિચરવાનું માંડી વાળો. તમારા હાથે ગુજરાતમાં જૈન શાસનનો મહાન ઉદ્યોત થવાનો છે. એટલે પાછા ગુજરાતમાં આવી જાઓ.'
આમ આદેશ આપ્યો દેવીએ, અને આચાર્ય વિહાર કરતાં પાછા ગુજરાતમાં પધાર્યા. ગુજરાતમાં તે વખતે રાજા સિદ્ધરાજ જયસિંહનું રાજ ચાલે છે. એ પરમ શૈવ છે, શિવધર્મનો પ્રખર ઉપાસક. એ આખો રાજવંશ ભગવાન શંકરનો પરમ આરાધક છે. જો કે એના પાયામાં જૈન સાધુ છે.
