Jaisalmer Panchtirthino Itihas

Author(s): Prakashvijay
Publisher: Jaisalmer Lodravpur Parshwanath Jain Shwetambar Trust

Page 69

કર્યા વિના જ ૩ લાખ રૂપિયા નાખ્યા તેથી આપને માગવાની આટલામાં તે આપ આખું
૪૮
પાયા તથા પેઢીની પાછળ ખી જરૂરિયાત ઊભી થઈ, નહીંતર તૈયાર કરી શકતા હતા.
તે લાકોએ અનુમાન કર્યું કે હવે પછીના કામ માટે ઓછામાં આછા વીસ લાખ રૂપિયાની જરૂરિયાત તે પડવાની અને હાલ તા તે રકમ ભેગી કરવાનું શકય નથી.”
સાંડાશા શેઠ તે લેાકેાની વાત સાંભળીને ઉદાસ થઈ ગયા. તેમની આશા ચકચૂર થવા લાગી. તેમના ઉત્સાહી ચહેરા ઉદાસ બની ઊતરવા લાગ્યા. શું વિચાર કરીને આવ્યા હતા અને શું થવાનું છે આ વિચારમાં ને વિચારમાં તેઓ પહેલાં કરતાં વધુ ઘરડા જેવા જણાવા લાગ્યા. શ્રી સંધના બધા માણસા પોતાને ઘેર ચાલ્યા ગયા. લોકોને વહેવાર અને પેાતાની સ્થિતિ જોઈને શેઠ ચિંતામાં ડુખી ગયા. તેમને ખૂબ જ દુઃખ તથા ચિંતા થવા લાગી. તે વિચારવા. લાગ્યા કે “માગવા કરતાં મરવું જ સારું છે. ગરીબાઈ માણુસના વિવેક હરી લે છે. મેટા માટા માણસા નિર્ધનતાની સામે હથિયાર છેાડી દે છે. સારા ખાનદાનમાં જો નિર્ધનતા—ગરીબાઈ આવી જાય છે, તે તે કુટુંબના સર્વે સભ્યાને ચારેબાજુ અપમાનિત થવું પડે છે, સત્તાનાં સ્થાનેથી ગબડવું પડે છે અને અંતે અપમાન અને દુઃખ ભોગવવું પડે છે. આ પ્રમાણેના દુઃખથી એક માનસિક કલેશ ઉત્પન્ન થાય છે, જે આપણા વિવેકને નષ્ટ કરી નાખે છે. તેટલા માટે ભિક્ષાવૃત્તિને દૂરથી જ સે। ગજના નમસ્કાર કરવા જોઈએ. પેાતાના નાશથી બચવાના એક જ ઉપાય છે કે માણસે માગવાની વૃત્તિથી હુંમેશ પેાતાની જાતને બચાવી લેવી.’’