________________
૭
આને જોઈને આખી ઈમારત હેાવાની ભ્રમણા જેવી લાગે છે. જો માત્ર આ તારણને જ અહીથી દૂર કરવામાં આવે તે આખાય મંદિરનું સૈાંધ્યું` નષ્ટ થયું સમજવું, તેની વિશિષ્ટતા તેની સુંદરતામાં નહીં, બલ્કે તેની બારીક કાતરણીમાં છે.
આ મંદિરની મૂર્તિએ અંગે એ કહેવાય છે કે એક વાર શેઠ ચાહશાહે શ્રી સિદ્ધાચળજીને માટેા સંધ કાઢયા. યાત્રા પૂર્ણ કરીને પાછા ફરતાં શેઠજીએ જોયું કે મંદિર તા બધાઈ તૈયાર થઈ ગયું, પરંતુ મૂતિઓ હજુ સુધી આવેલ નથી. શેઠજી મૂર્તિઓની શેાધમાં જ હતા. એક દિવસ પાટણ તરફથી બે કુશળ કારીગરી આવ્યા, જેમણે પેાતાનું આખુંય જીવન આ કામાં ગાળ્યું હતું. તે તેમણે પાતે બનાવેલ એક એક મૂર્તિ વેચતા મુલતાને જઈ રહ્યા હતા. થાકી જવાને લીધે રસ્તામાં લેદ્રવા રાજ્યમાં આરામ કરવાને રોકાઈ ગયા. સૂતલ કારીગરાને સ્વપ્ન આવ્યું. તેમાં તેમને કહેવામાં આવ્યું કે “આ મૂર્તિને શેઠ થાહશાહ જે કિંમતે લેવા ઈચ્છે તે કિંમતે આપી દે.” તે દિવસે શેઠજીને પણ સ્વપ્ન આવ્યું કે બે કારીગરો જે બે મૂર્તિએ લાવ્યા છે, તેમને લઈ લેશેા.” સવાર પડતાં જ મૂર્તિકાર તથા શેઠ એકબીજાની શેાધમાં નીકળ્યા. સંજોગવશાત્ બન્ને -મળી ગયા અને શેઠજીએ તે બન્ને મૂર્તિઓની ભારેાભાર સાનું મૂર્તિકારને આપીને મૂર્તિએ લઈ લીધી, કહેવાય છે કે એક મૂર્તિને શેઠજીએ જે ત્રાજવા વડે ધન-દ્રવ્ય પેદા કરેલ હતું તે ત્રાજવાના એક પલ્લામાં રાખીને, તેની ભારાભાર ઘરેણાં તાળીને મૂર્તિકારને તે આપી દીધું. પરંતુ ખીજી મૂર્તિ લેવાની ઇચ્છા તેમની પત્નીએ દર્શાવી. શેઠાણીને એ વિશ્વાસ હતા કે પેાતાની પાસે શેઠ કરતાં પણ વધારે ઘરેણાં છે. તેથી તેમણે મૂર્તિને બે વાર તેાલીને, તે મેળવવાને વિચાર કર્યો. કાઈ પણ રીતે તે શેઠજીની પાછળ રહે તેવી ન હતી.
