________________
પરંતુ લકટીકાને કારણે કે કોઈ લોકો એવું ન માની લે કે શેઠ. કરતાં શેકાણી આગળ વધી ગયાં, તેથી મૂર્તિની ભારોભાર સેનું તેમને આયું. મૂર્તિકાર ભાઈ પિતાની મહેનતથી પણ વધારે ધન. મેળવીને ઘણું આનંદ સાથે પ્રસન્નચિત્તે પાટણ ગયા. જે લાકડાના રથમાં તે મૂર્તિએ પાટણથી લાવવામાં આવી હતી, તે પણ સુરક્ષિત છે. તેમને જીર્ણોદ્ધાર સંવત ૨૦૨૭માં થયો છે. આ પ્રમાણે આ મૂતિએને મેળવવામાં પણ શેઠજીએ પિતે પાછી પાની ન કરી અને એક ધર્માત્માનું સાચું સ્વરૂપ તેમણે સમાજની સામે મૂકયું. આજે પણ આપણે માટે અનુકરણીય છે.
મુખ્ય મંદિરના ચારે ખૂણે નાના નાના છે. છતાં પણ મંદિર શિખરબંધ લાગે છે. એક શિલાલેખ પર લખેલ મળેલ છે કે શેઠ થાહરૂશાહે પોતાની પત્ની, પુત્ર તથા પૌત્રના પુણ્યાર્થે આ મંદિર, બંધાવ્યું છે. મંદિરમાં કયાંક કયાંક ૧૧ મી તથા ૧૨ મી સદીની મૂર્તિઓ પણ જોવા મળે છે. ત્યારે મંદિરનું નિર્માણ સમય વિ. સં. ૧૬૭૫ને છે. પરંતુ મૂળનાયકની પ્રતિમાં પર નીચે લેખ લખેલ. મળી આવે છે ?
.: पब्बासण पर वि. स. १६२२ मार्ग मुर सुदि ११ श्री देवसुरि श्री वीरनाथ सुरि प्र० कारितम् । स, १.६६३ मार्गशीर्ष सुदि ९ भमसाली संघवी थाहरूकेणा श्री पार्श्वनाथ देवग्रहे भार्या कनकदेवी प्र० श्री चिनराजसुरि..
(૧) પ્રથમ મંદિર-મૂળનાયક શ્રી પાર્શ્વનાથ વચમાં. (૨) દક્ષિણ-પૂર્વના મંદિરમાં મૂળનાયક શ્રી આદિનાથ ભગવાન
