Jaisalmer Panchtirthino Itihas

Author(s): Prakashvijay
Publisher: Jaisalmer Lodravpur Parshwanath Jain Shwetambar Trust

Page 74

આમ સાંડાશા શેઠ વિચારસાગરમાં ઊડે ને ઊંડે ડૂબવા લાગ્યાતેઓ વિચાર કરવા લાગ્યા કે હવે શું કરવું જોઈએ ?” જૈસલમેર પાછા ફરવાની હિંમત તેમનામાં રહી નહીં. તેમને અનાજ, પાણી તરફ અણુગમા થવા લાગ્યા. રાતે જાણે આખાય સસારને ઘેરી લીધેા. શેઠજી પણ ધીરે ધીરે પેાતાના ઈષ્ટદેવનુ સ્મરણુ કરતાં કરતાં સુઈ ગયા. દિવસ ઊગ્યા છતાં તે વખતે પણ શેઠજીની ઉદાસીનતાએ તેમના છેડા છેડયા નહીં. હવે તેમણે મૌન ધારણ કરીને તપશ્ચર્યા (અઠ્ઠમ-ત્રણ ઉપવાસ) કરવાના નિશ્ચય કર્યો, કારણ કે જ્યારે સમય પલટાય છે, ત્યારે તે કાઈને પૂછતા નથી, તેટલા માટે વિચારવંત હ ંમેશાં વિવેકથી કામ લે છે.
સાંડાશા શેઠ ઈષ્ટદેવની સાધના કરવા માટે એકાગ્રચિત્તે એકાંતમાં બેસી ગયા. તેઓ ધ્યાનમાં એવા તા તદાકાર-લીન થઈ ગયા કે તેમને ત્રણ દિવસ તથા ત્રણ રાત સુધી હાશ પણ રહ્યા નહીં. અંતે તેમની, તપશ્ચર્યાથી શાસનદેવીનું આસન કંપાયમાન થયું. અધિજ્ઞાન વડે. દેવીને શેઠ સાંડાશાની પવિત્ર ભાવનાનું જ્ઞાન થયું અને તેનાથી પ્રભાવિત થઈને તે પેાતે શેઠની સામે ઉપસ્થિત થઈ. શેઠજીએ દેવીનાં દન કરીને, તેમને નમસ્કાર કર્યો. દેવીએ કહ્યું : વત્સ, ચિંતા ન કર. કિલ્લાની અમુક જગ્યાએ સેનામહારા દટાયેલ પડી છે, તે · કાઢી લઈને પેાતાનુ` કા` શરૂ કરી દેજે. બધાં સારાં વાનાં થશે.”
આવા પ્રકારનું વરદાન આપીને દેવી અંતર્ધ્યાન થઈ ગઈ. શેઠજીને ખબર ન પડી કે કચારે દેવી તેની પાસે સાનામહેારા મૂકી ગઈ. હવે શું હતું ? સાંડાશા શેઠના આનંદના કાઈ પાર ન રહ્યો. ઈશ્વરની લીલા અપરંપાર છે. મનુષ્ય ધારે કાંઈ, ને થાય છેક કાંઈ. કાઈએ કહેલ છે કે :
જે. ૫. ૪