Jain Dharm Prakash 1967 Pustak 083 Ank 06

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 4

(૪૦)
જૈન ધર્મ પ્રકાશ
છે: એક ઉપગ અને બીજે પરિભેગ. જે હોવા છતાં પણ પાન્યાં. તેમણે અતિ જડ વસ્તુ એક જવાર ભેગમાં લેવામાં આવે તે કપડાં પણ ન પહેર્યા અને ખૂબ :તળા વચ્ચે ઉપભોગની વસ્તુ કહેવાય છે. મહારાદિકની પણ ન પહેર્યા; તેમજ ફાટેલાં કે થીગડાં મારેલાં વસ્તુ એકજવાર ભગવાય છે. ખાધું એટલે કપડાં પણ તેમણે કરી પયી નહિ, પણ ખલાસ થઈ ગયું અને એકને એક વસ્તુ છેલબટાઉ જેમ ઉઘાડે માથે કદી ફર્યા નહિ અનેકવાર ભગવાય તે પરિગની વસ્તુ કહેવાય અને ટોપી અથવા પાઘડી ઉધાડી રાખી કે છે. એકને એક શમ્યા અનેકવાર ભેગવાય છે, વાંકી રાખીને ચાલ્યા નહિ. તેનો તેલનું તેમજ એકની એક ખુરશી પણ અનેકવાર ભાગ- મર્દન કરી શરીર શોભામાં વધારો કરવાને વાય છે, પરિ એટલે વારંવાર ભેગ કરે. કદી વિચાર સરખે પણ ન કર્યો અને પિતાના દાખલા તરીકે વિગય વગેરે ચીને, પુષ્પ, ફલ કે રાજકુળને ચગ્ય વેશ પહેચા, ખાવાપીવાને ફલ તે સર્વને ઉપભોગ્ય વસ્તુઓ જાણવી અને અંગે તેઓ ઘણુ મર્યાદિત હતા અને તે માટે વસ્ત્ર, સુવર્ણ, સ્ત્રી, ઘર આદિને પરિ ભેગની બે વખત રેલી, શાખ, ભાતજ ખાતા અને વસ્તુ જાણવી. વર્ધમાનકુમારે તે નિત્ય નિદોષ તાંદુલ તે ખાસ મંગાવીને ખાત જ નહિ. આહારજ કરો, તેમણે તો કદી સચિત્ત વસ્તુ મરી તો તેમણે ક્ષત્રિય હોવા ના આખા વાપરી નહિ, પણ શાખ તો વાપયો અને જીવનમાં પીધા નહિ. અને જો લાકડાની મદિરા માંસ અને અનંતકાયનો ત્યાગ કર્યો. તેને એ વાત પણ કદી કરી નહિ, તેનજ કાળમાં આ શ્રાવકનો ધર્મ ઘણા સુંદર છે અને તંદુ- માળા પહેરવી અથવા કાનમાં પુમડા નાખવાની રસ્તીની નજરે પણ અનુકરણીય છે અને વૈદ્યો વિચિત્ર વાત તેમણે આખા જીવનમાં કદી કરી દાકતરો કહે છે એ ખાસ સમજવા જેવું છે. નહિ. જળચર, થળસર, કે ખેચર કેપ પિતાથી ખાઈ શકાય તેવી ચીજમાં જેટલું જીવનું માંસ તેમ આખા જીવનમાં ખપતું બની શકે તેટલે સંકેચ કરવો અને ત્યાગની હોય ત્યારે પણ ખાધું નહિ અને મધનું પાન કે અપતા કરવાની ભાવના રાખવી એ કદી કયું નહિ. અભય કે વસ્તુ તેઓએ ગુણવત છે અને બીજા વ્રતને પણ ગુણ કરે' ખાધી નહિ અને ખાસ કરીને અભક્ષ્ય માટીને છે અને તેજ સંકેચ પહેરવાનાં વને તેઓ અડ્યા પણ નહિ. ચારે નહા વિનય અંગે કરવા જોગ છે. એમાં કદી ઉદ્ભટ- (મધ, માંસ, મધ અને માખણ ) એને એમણે આકર્ષક વેશ તો કદિ પણ પડે નહિ વસ્તુ પ્રાપ્ય હોવા છતાં આખા જીવનમાં અને અનેક સાંધાવાળા વેશ મલીન હેઈ ઉપગ કર્યો નહિ. અભક્ષ્ય ચીજે બિયતને ત્યાજય ગણાય છે. તેથી ઘણી જગાએ નુકસાન કરનાર છે, પણ ખાવામાં સારી લાગે થીગડાં માર્યા હોય તેવા કપડાને વેશ પણ છે; મહાવીરનાં જીવે તો આખા જીવન દરમ્યાન ન પહેરવે. પિતાની હદમાં શોભે તે જ અભક્ષ્ય વસ્તુ ખાધી જ નહિ તેઓ તે કદિ ગૃહસ્થનો વેશ હોય અને આ નિયમને વધુ ડિમ કરા કે કઈ ઉંડા પીણાંને અડ્યા પણ માન બરાબર જાળવી રહ્યા. ખૂબ રોષ ન નહિ અને તેઓએ તો પ્રાશક લણ (મીડાં)નો કરવો, ખૂબ હાસ્ય ન કરવું અને અતિને સર્વમાં જ આહાર કર્યો. તેઓ જમતી વખતે કદી વજવું, તેમજ ખૂબ રાજી ન થઈ જવું અને મીઠું લેતા જ નહોતા અને આ રીતે સજીવ દુર્જન માણસની સાથે સેબત કે વસવાટ ન મીઠાને તે તેમણે સદૈવ ત્યાગ કર્યો. વર્ધમાને કરે એ સવ નિયમ મહાવીરે યુવાવસ્થા કદિ સમજણમાં આવ્યા પછી રાત્રિ ભોજન
માટીને
નહિ. ચારે
ત્યારે અનેક સાંધાવા પણ પહેરો નહિ (મધ, માંસ જ