Jain Dharm Prakash 1963 Pustak 079 Ank 09

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

સંતોનું સામર્થ્ય ! આ Jછે. ૭
જે છ @ (લેખક : સાહિત્યચંદ્ર બાલચંદ હીરાચંદ, માલેગામ) જુદા જુદા ધર્મપ્રવર્તકોએ પોતાની પૂર્ણતા સારો હોવો જોઈએ. જ્ઞાનીઓએ ચીલે હોવો મેળવવા માટે કે આત્મસાધનાને ગ્ય માર્ગે આગળ જોઈએ. અને એ માર્ગે જઈ યશસ્વી એલ અનુધપાવવા માટે જુદા જુદા ગાની સાધનાનું ભવીને હું જોઈએ. અન્યથા માર્ગમાં ભૂલો અવલંબન લીધેલું હોય છે. કેઈ જ્ઞાનયોગની સાધના પડવાને સંભવ ઘણે હોય અને બેટા માર્ગે જઈ આગળ ધપાવી પોતાનું કાર્ય આગળ ધપાવે જાય સંકટમાં પડવાનો સંભવ પણ ઘણો હોય છે. માર્ગે છે, તે કઈ ભાગમાગે એટલે સંન્યાસની સાધનાથી જેને જવું છે. તેણે સાચા માર્ગ પહેલા જાણી લે પિતાનું સાધ્યબિંદુ આત્મસાત્ કરી જાય છે. કેઈ જોઇએ, પ્રવાસનું સાધન પાકુ અને નિર્દોષ છે કે તો કર્મની આચરણાથી જ ધીમે ધીમે આત્માનું કેમ તેની તપાસ પણ કરવી જોઈએ તેમજ પોતાના ત્રાકટ્ય કરી બેયની પાસે જઈ પહોંચે છે. આ પ્રવાસમાં આવનારી સંભવિત અડચણોને પણ બધી સાધના કરતા પોતાન, દેહબુદ્ધિ ભૂલી જઈ વિચાર કરી લેવું જોઈએ, તેમજ પ્રવાસમાં અત્યંત આતમબુદ્ધિ મેળવવા માટે ઈશ્વરમય થવા માટે ઉપયોગી એવું સાહિત્ય પોતાની પાસે તૈયાર રાખવું ઈશ્વરનું ચિંતન મનન અને નિદિધ્યાસન કરી જોઈએ. અન્યથા સંકટ પર પરાને જ સામને ભક્તિમાં લીન થવા માટે પ્રભુ આગળ પૂરી શરણા- * ગતિ સ્વીકારી સમપણાથી પોતે આત્માને અને એ ઉપરથી સિદ્ધ થાય છે કે, દરેક વ્યક્તિ દીઠ પરમાત્માને એકરૂપ કરવાને અખંડ પ્રયત્ન કરે જાય માર્ગોની ભિન્નતા હોય તે પણ સાથ તો એક જ છે. માર્ગો જે કે ભિન્ન ભિન્ન જણાય છે, છતાં હાય. તેથી બધા જ સહપ્રવાસી થઈ શકે છે. અને બધાનું સાબિદ તો એક જ છે, એ દરેક ગી એ બધા એક જ વસ્તુના અભિલાષી છે તેથી ધર્મ પિતાના માર્ગે સાધ્ય મેળવી જ જાય છે
બંધુ માની શકાય તેમ છે, દરેક માણસની બુદ્ધિ
અને ધારણાતિ સરખી હોતી નથી. કોઈ પ્રખર આપણે મુંબઈથી કલકત્તે જવાનું હોય તો કોઈ
બુદ્ધિને ધણી હોય ત્યારે બીજો મૃપિડ જે જડ પગે ચાલી જાય, કોઈ બળદના ગાડામાં બેસી જાય, કઈ બાઈસિકલને પ્રવાસ કરે, કઈ મેટરથી જાય,
બુદ્ધિવાળો હોઈ શકે, અને જ્ઞાન ભણવાની તાલાવેલી
હોય અને ભણવા માટે અનેક અવરોધનો સામનો કઈ રેલવેથી પ્રવાસ કરે, અને હાલમાં તો આકાશ
પણ કરે, ત્યારે બીજાને ભણવાનું કહેતા એને દુઃખ ભાગે પણ કોઈ પહોંચી જાય ! માગે ભલે ભિન્ન ભિન્ન હોય, તેમાં થતા પરિશ્રમો ભલે વધુ ઓછા
લાગે કેઇને ઉપવાસ આયંબિલ કે ઉદરી કરતા
આનંદ આવે ત્યારે બીજાને ઘડીવાર પણ ભૂખ હોય, અને કાલાવધિ વધુ એ થાય પણુ બધાએનું ધ્યેય કે સાધ્યબિંદુ તે એકજ હોવાથી છેવટે
વિઠવી પડે તો દુ:ખ ઉપજે, કેઈને ક્રિયાકાંડ અને
અનુકાનોમાં રસ પડે ત્યારે બીજાને ક્રિયાકાંડ એ બધા યશસ્વી તે થવાના જ એમાં શંકાને કાંઈ
નિરસ અને નિરોગી લાગે. એક જ વસ્તુ બધાકારણ નથી.
એને સરખી રીતે ગમી જ જાય એ સંભવિત પણ આમ બધુ સીધેસીધુ જણાતું હોય તે પછી નથી. એ બધાઓને આધારે પૂર્વાજિત ક્ષયોપશમ વિસંવાદ કયાં છે ? અડચણ એટલી જ છે કે, માર્ગ ઉપર જ છે. રૂગ્નિભિન્નતા ભલે હે ય તે પણ જ્યાં