Jain Dharm Prakash 1956 Pustak 072 Ank 08

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 6

(૧૦૦).
અને પારકે હાથ પડે !! ધાનની માફક પારો ગુણ ધારણ કર વા નહિ. હારે નદી તમારામાં ૧૨ કાંઈ કામમાં આવતા નથી. બીજુ તમારા પુત્રની છે અને વાદ કરડે ધારાથી તમારામાં વસે છે કળા દિવસે દિવસે ઘટતી જાય છે. રાતે એ ચળકે તાં તમારું પેટ ભરાતું નથી, તમે સદાના ભૂખ્યા છે ને દિવસે તો જોયો પણ જડે નહુ એ શીશ્નો છે. તમને સંરો : કેમ થા ? ચંદ્ર, અર્થ અને પડી જાય છે,
મેઘની મા અમે પૃથ્વી ઉપર ઉપકાર કરીને વળી મારી યશ: ખૂબ વિસ્તરેલી માટી છે, છીએ અને એ માટે ચંદ્ર રમાદિની જેમ લામાએ હુ વિશે ઉપકાર કરું છું. સકલ દેશમાં મા છીએ. હે મૂખ સાગર ! તમે ભાંગેલા અંગવાળા મહિમા અક્ષય અને રમુખડિત પણે હંમેશા વિલસે છે. એક રથ એમ ને એમ પડી રહ્યા છે એથી
મ-આર્કમી ઢ03ના સાત દુકામાં સાગર અને દેસા છે ? એના ઉત્તરરૂપે વહાણ આઠમો ટાળમાં તથા નવમી પરના હિત માટે ઉદ્યમી સજજનોને સારા ઢાળના છ દુહામાં કર્યું છે. નમી ઢાળમાં શરૂઆતનો સરી છે. બાકી દુર્જને દુ:ખીયા અને આળસુ પાંચ ગાથામાં સાગર ૬૬શુને કહે છે
છે. એ તે નકામા કુલાય છે. વગર કારણે તેમ હું વાણુ! તું સાંભળ. તું મારા કોઈ પણ ગુણ કે ઉછળ્યા કરે છે અને વાયુથી ફૂલેલાની માફ ક વળગી સારને ગ્રહણ કરતો નથી, કહેતા નથી અને દૂધમાંથી છે, સામા બને છે. હૃદયમાં તે તમે ઘણું બળા પૂરા કાઢે એમ દે જ વિચાર્યા કરે છે. તું મારા છો, તમે માત કેમ કહેવામાં ? તમે ગંભીર છે ગુણને વિસ્તાર નથી. મારા મેટા ઉજ્જવળ ગુણો અને મયદાને લેપતા નથી એ સાચું છે પણ છે એ મનમાન્યાની વાત છે. જે દિવસે કૂવા અને તેમાં કારણ જુદું છે. તેથી તમે ફલા છે એ સરવરે સુકાઈ જાય છે, નદીઓના નવાગા પણ નકામું છે. તમે મયદા લેપવા તૈયાર થાય છે સૂકાઇ જાય છે ત્યારે ભરનાળે મારા વિસ્તાર ત્યારે વેલંધર દે મોટી મોટી થપાટો મારે વધે છે. સૂર્ય ગમે તેવા પ્રચંડ તાપે તપે તે પણ છે ને ચારે દિશા માંથી તમને પાછા પાડે છે. મર્યાદા મારા જળને સૂકવી શકતો નથી. સેનાના શરીરને નથી લેપતા તેમાં ખરું ગુપ્ત કારણ આ છે, બીજાના મેરુ અગ્નિથી ગળી શકતો નથી. હું સંતોષ ધારણ અવગુણ ગાવા અને પોતાના ગુણ ગાયા કરવા એ કરીને અચલ, સ્થિર અને દઢપણે રહુ છું. અને તું વિકથારૂપ છે. એને તમે ઈડે. બાકી તમારું બધું તે અતિલોભી બની સ્થળ વગરને ભમતે ભમે છે. સ્વરૂપ હું ઓછું છું. હું ક્ષમાવાળા અને ગંભીર છું, મર્યાદાને લેપતે દસમી ઢાળના દુહામાં સમુદ્ર વહાણને ઉત્તર નથી. તું મારા ગુણ જાણી શકતો નથી, તે તારે આપે છે કે-હે વહાણ ! તું મારાં હેડ ન કર. મેં ને મારે વાદ છે ?'
તને શરણે રાખ્યો છે તે તું કરડે ને કમાઈ આપે વળતાં વહાણે કહ્યું કે
છે. જેની આશા રાખતા હોઈએ તેની સાથે વિવાદ હે સાગર ! સાંભળે. તમે વાર ઊનાળે તાપે ન કરવો જોઈએ. પિતાની છાએ રાજા જે સુકાતા નથી અને ખૂબ પાણી ધારણ કરે છે પણ રાજા પણ દાસ બનીને રહે છે. તું મારી આશા એ કાંઈ કામ આવતું નથી. હું કોઈથી સૂકાત નથી કરે છે અને મારી સામે થાય છે એ કેમ બને ? એ ગર્વ તમારે ધારણ કર લેશ પણ વ્યાજબી ચંદ્રમાએ હરણને શરણ રાખ્યો છે તે તેને કલંકરૂપ નથી. ધટ-પુત્ર અગત્ય મુનિ તમને ચાલુ કરી ગયા બન્યો; એમ હું પણ મને દેવરૂપ થયે છે એ ત્યારે તમારો ટેક કયાં રહી? જગતમાં એક એકથી નિઃશંક છે. મેં તો તને સારે જાણીને રાખ્યો પણ ચડીયાતા બળવંતા ઘણું હોય છે, એટલે “મારા તું તો નિર્ગુણ અને લાજ વગરનો નીકળ્યો. આશ્રયજે જગમાં કાઈ નથી' એ તંત કોઈએ પણ ને જ ભાંગે છે એ તારી મોટી ભૂલ છે.