________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
છે પ્રભુદર્શન શી રીતે કરાય ? છે
(લેખક.-શ્રી બાલચંદ હીરાચં–માલેગામ. ) એક નાના સરખા ગામની વાત છે. મંદિરમાં તિથિના દિવસે ને વયમાં છે કોઈ પ્રસંગે પ્રભુની અંગરચના તે થતી જ રહી હતી. બાદલુ, કટારી, રેશપ, વરખ, વિગેરેને સારે ઉપયોગ થતો હતો. એક ડોશીમાનો નિયમ છે કે તેઓ દરરોજ સવારમાં વહેલા દર્શન કરવા જાય, આગલે દિવસે આંગી કરેલી હોય તેવી સ્થિતિમાં જ તેઓને દર્શન કરવા ગમે. તેઓ ખુશી ખુશી થઈ જાય. ત્યાર પછી જ પખાળ વિગેરે કરી. એક દિવસે એ બનાવ બન્યો કે-ડોશીમા મોડા પડયા કે- જારી ઉતાવળમાં આગ ઉતારી લીધી. ડોશીમાને ખૂબ ગુસે આવ્યો. પૂજારી ઉપર તેઓ રીઢા અને કહેવા માંડયા-મારે તે આંગીના દર્શન કરવાના હતા અને તે તે આંગી ઉતારી લીધી. હવે
પ્રકારના અનુભવ મેળવી અમે વાસ ફેર ને આવ્યા ડુંગળી, લસણુ, બટાટા, ગાજરના લત્તામાં. અહિં એવા લત્તાઓ પાર વગરના છે. ગણવા બેસીએ તે પાર આવે એમ નથી.
લીલું આદુ, લીલી હળદર, લીલા કચુ, નાના નાના અંકુર, નાકુ પત્ર, લીલકુલ, સેવાલ, બલાડીના ટોપ, થિ, વલ્થ, બેગ, પટાંક, કુણા કુળ, સણના પાન, શેર, કુવારનું પાડું, ગળો, વગેરે સ્થળે અને વસ્યા. આ દરેક અનન્તા અમારા જાતિભાઈઓ સાથે અમારે રહેવાનું થતું. આમ એક નવી હોય તો સહેલામાં સહેલી સાજ એ છે. નસો બહાર ન જ ગાની છે , સાંસ છુપા હાય, પર્વ ઢંકાએલ હોય, રામાન ખંડ ભાંગવાથી પડના ડા, રસ છે તાંતણા ન હોય, છેદો નય વધીએ ને ઊગીએ. આ લક્ષ યાં છે. ત્યાં અમારો વાસ છે તે નિશ્ચયે જાણવું.
અમે એક સાથે અનની સં યામાં રહેના, માટે અમારું “અનનકા” એવું સાર્થક નામ પણ પ્રચલિત હતું.
અમારા દુઃખમાં સડાનુભૂતિ ધરાવતા કેટલાએક જ્ઞાનીઓ અમારા ઉપર ખૂબ દયા રાખતા, અમારી હિંસા કરવામાં પાપ છે કહી બીને દયા રાખવા સમજાવતા, પણ અજ્ઞાઆમાઓ તો અમારી હિંસા કરતા. એ દુઃખોને અમે અનન્તકાળ સુધી સહ્યાં. ન કહી શકાય–વ્યા ન કરી શકાય એવાં છૂપા શા અમે અમને ખાનારા-દુઃખ દેનારા ઉપર દીધા હશે કે તેઓ અમારા જેવા અને. અમારા શ્રાપે કેટલાએ એવી સ્થિતિમાં મૂકાયા હશે. પછીથી અને બીજા nિ - ગમાં ગયા. ત્યાંના અનુજ હવે પછી
For Private And Personal Use Only
