Jain Adarsh Prasango Part 13

Author(s): Bhadreshwarvijay
Publisher: Bhadreshwarvijay

Page 3

૧. આનું નામ સાચી કલ્યાણ મિત્ર માતા
“સાધ્વીજી ભગવંત ! આ મારો ૧૨ વર્ષનો દીકરો છે, થોડાક જ સમય પહેલા એને માંદગી આવી, છેવટે રિપોર્ટ કરાવતા ખ્યાલ આવ્યો કે એને છેલ્લા સ્ટેજનું કેન્સર થયેલું છે. એ હવે વર્ષો તો નહિ, પણ મહિનાઓ કાઢે તો પણ ઘણું છે.”
મુંબઈ મોહમયી નગરીના એક ઉપાશ્રયમાં સાધ્વીજી ભગવંત પાસે દીકરા સાથે વંદન-દર્શન માટે પહોંચેલી આધુનિક જમાનાની છતાં ધર્મના રંગે રંગાયેલી એક માતાએ ભીના સ્વરે પોતાના લાડીલા દીકરાના મૃત્યુની આગાહી કરી દીધી. મુખ્ય સાધ્વીજી ભગવંત અવાચક બની ગયા. શું જવાબ આપવો ? શું આશ્વાસન આપવું ? એ સમજી ના શક્યા. પણ સાધ્વીજી કાંઈ બોલે, એ પૂર્વે જ એ મમ્મી બોલવા લાગી, “સાહેબજી ! મારા ઘરે આવેલો આ આત્મા કોઈ પણ ભોગે દુર્ગતિમાં તો ના જ જવો જોઈએ. મારી આ એક જ ભાવના છે, મારો દીકરો તો મારે ગુમાવવો જ પડવાનો પણ દીકરો સદ્ગતિ ના ગુમાવી દે એ મારી ઈચ્છા છે. હું આપની પાસે એ માર્ગદર્શન લેવા આવી છું કે એવું શું શું કરું કે જેથી આ છેલ્લા દિવસો-મહિનાઓ મારો દીકરો અત્યંત ધર્મમય જીવન જીવીને સદ્ગતિને પામે!” બહેન બોલ્યા અને વ્હાલથી એમનો હાથ દીકરાના મસ્તકે અને પીઠ પર ફરવા લાગ્યો. શબ્દોમાં વેદના, ખુમારી, લાગણી બધું જ એક સાથે ભેગું થયું હતું. સાધ્વીજી બોલ્યા, “તમારી ભાવના અતિ ઉત્તમ છે. પણ એ માટે હવે તમારે સખત ભોગ આપવો પડશે. પહેલી વાત તો એ
| પુણ્યનો અભવ્યનુંપણ ઉઠ્યહોઈશકે, પણ પાત્રતાતોભવ્યનીજ. |