Devdravya Sambandhi Mara Vicharo

Author(s): Vijaydharmsuri
Publisher: Abhaychand Bhagwandas Gandhi

Page 57

૫૫
વિગેરે વડે કરીને દેવદ્રવ્યની વૃદ્ધિ કરવાનો મેં નિષેધ કર્યોજ નથી, વળી એકવીસ પ્રકારની પૂજામાં છેલ્લી પૂજા “કેષવૃદ્ધિની કહી છે, તે વડે પણ દેવદ્રવ્યની વૃદ્ધિ કરી શકાય છે. પરંતુ “ભગવાનની આજ્ઞા રહિત જેઓ દેવદ્રવ્યની વૃદ્ધિ કરે છે, તે મૂઢ પુરૂષો મોહ વડે કરીને ભવસમુદ્રમાં ડૂબે છે.” એ શાસ્ત્રકારોના કથનથી તો હું કદાપિ જૂદે નજ પડી શકું. અને હું નથી માનતો કે, જેઓ શાસ્ત્રની મર્યાદાઓને માન આપે છે, જેઓ ભવભ્રમણનો ભય રાખે છે, અને જેમણે દેવદ્રવ્ય સંબંધી ગ્રંથોનું સ્થિરબુદ્ધિથી અવલોકન કર્યું છે, તેઓ આ વાતનો અસ્વીકાર કરી શકે. જ્યારે એમ જ છે તો પછી મેં એવું શું વિશેષ કહ્યું છે કે-જેથી મારા ઉપર એવા આક્ષેપ મૂકવામાં આવે છે? એવા આક્ષેપોથીજ ક્યાં “ઈતિ શ્રી” થઈ છે? હું જોઈ શક્યો છું કે મારા ઉપર અંગત હુમલાઓ કરવામાં અને છેવટે મારા ઉપદેશથી સ્થાપન થએલ સંસ્થાને તોડી પાડવાનો પ્રયા પણ જોરશો રથી થઈ ચૂક્યો છે. વિચારભિન્નતાથી ભરેલા સંસારમાં પોતાથી વિરૂદ્ધ વિચાર ધરાવનારાઓ ઉપર ઉશ્કેરાઈ જવું, કષાયકલુષિત લાગણીઓથી ભરેલાં હેંડબીલો બહાર પાડવાં અને કોઈપણ રીતે હામાને દબાવી દેવા પ્રયત કરવો, એ નરી નિર્બળતાજ નહિં તો બીજું શું ? વળી તેની સાથેજ સાથે, વિચારભિન્નતામાં વિચરનારાઓની સાથે શાસ્ત્રાર્થ કરીને કે શાસ્ત્રના પ્રબળ પ્રમાણે આપીને તેના વિચારોને ખોટા ઠરાવ્યા અગાઉ ઉસૂત્રભાષી નું અને “નિલવ નું કલંક આપવું, એ કેવળ બાલચે નહિ તો બીજું શું ? હું તો હજુ પણ ઉદ્ઘોષણાપૂર્વક કહું છું કે–જ્યાં સુધી શાસ્ત્રના પ્રમાણે આપીને મારા વિચારોને ખોટા નહિં કરાવી આપવામાં આવે, ત્યાં સુધી હું મારા વિચારો લેખોદ્વારા અને ઉપદેશદ્વારા પ્રતિપાદન કરતો રહીશ. કારણ કે જાણવા છતાં સત્ય વાતને ગોપવવી, એને હું પાપજ માનું છું. સત્ય વાતને જાહેર કરવામાં કોઈપણ જાતનો દાક્ષિણ્યભાવ, શરમ કે સંકોચ કરવો ગેરવ્યાજબી જ છે. અત એવા લોકો મારા વિચારોને માને કે ન માને, એની દરકાર રાખ્યા સિવાય મારા વિચારો જનતાની સમક્ષ મૂકવા, એજ મારી ફરજ છે. અને એમ કરવામાં ભગવાન ઉમાસ્વાતિ મહારાજના આ સુભાષિત અનુસાર કલ્યાણજ માનું છું –