________________
Version 001: remember to check http://www.AtmaDharma.com for updates
પહેલી ઢાળ ]
[ ૨૧ પણ મરીને પૃથ્વીકાયિક વગેરે સ્થાવરોના *શરીર ધારણ કર્યા, એટલે કે ફરીને તિર્યંચ ગતિમાં જઈ પડ્યો. આ રીતે આ જીવ સંસારમાં અનાદિ કાળથી રખડ્યા કરે છે, અને પાંચ પરાવર્તન કરી રહ્યો છે.
સાર
સંસારની કોઈ ગતિ સુખદાયક નથી. નિશ્ચયસમ્યગ્દર્શનથી જ પંચ પરાવર્તનરૂપ સંસાર પરિત થાય છે. બીજા કોઈ કારણથી-દયા, દાનાદિના શુભરાગથી સંસાર તૂટે નહિ. સંયોગો સુખ-દુ:ખના કારણ નથી પણ મિથ્યાત્વ (પર સાથે એકતાબુદ્ધિકર્તા બુદ્ધિ, શુભરાગથી ધર્મ થાય એવી માન્યતા) તે જ દુઃખનું કારણ છે. સમ્યગ્દર્શન સુખનું કારણ છે.
પહેલી ઢાળનો સારાંશ
ત્રણ લોકમાં જે અનંત જીવો છે તે સર્વ સુખ ચાહે છે અને દુઃખથી ડરે છે. પણ પોતાનું અસલી સ્વરૂપ સમજે તો જ સુખી થાય. ચાર ગતિના સંયોગ તે દુઃખનું કારણ નથી. છતાં પરમાં એકત્વબુદ્ધિ વડે ઇષ્ટ-અનિષ્ટપણે માની માનીને જીવ એકલો દુઃખી થાય છે. અને ત્યાં કેવા સંયોગના લક્ષે વિકાર કરે છે તે ટૂંકમાં કહેલ છે.
તિર્યંચગતિનાં દુઃખોનું વર્ણન - આ જીવ નિગોદમાં
* મિથ્યાદષ્ટિ દેવ મરીને એકેન્દ્રિય થાય છે, સમ્યગ્દષ્ટિ નહિ.
Please inform us of any errors on Rajesh@ AtmaDharma.com
