Buddhiprabha 1960 08 09 SrNo 10 11

Author(s): Chabildas Kesrichand Sanghvi, Bhadriklal Jivabhai Kapadia
Publisher: Buddhiprabha Samrakshak Mandal - Khambhat

Page 9

બુદ્ધિપ્રકા
તીર્થકરને પ્રાપ ધર્મ કયો! સ્માપૂર દર્શન સ્તવનથી તા અને ક્ષમાપના તે યાદ આવ્યાં (મપુત્રચરિત્ર) માં અને તહસનષિ એ ધર્મ વિના રહેજ કેમ? સર્વસામાન છ માટે ખાં નીચે પ્રમાણે સમજાવે છે.
શષી ઉત્તમ તપ નામનું ત-ભાવપૂર્વ રાવ
તો મુક્તિ અપાવે તેવું તપએહિ અને પરલી छजीवनिकावाणां परिपालनमेव विनये धम्मो ।
સર્વ પ્રકારના મુખ અપાવે તેવું ત૫. કેટલાયે યા છનિયાણનું રક્ષણ એજ ધર્મ છે. મહર્ષિએ એ તપ કર્યું અને મુક્તિ અખ
મેળવ્યું. આપણે પણ માદરવા જેવું, અને બાપ જમજાય કે તીર્થ કરો બતાવે “ક્ષમાપનાછે તે જૈન ધર્મના અને તેમાં પણ મજા બને ખાવા માટે પ્રકારના પકણાની ખાસ માવા યિા. સવારી
નું શાક બનશ્યા છે. પાયા બિન ભાન ને એટલે જ માપના દિન શાખાના ને એના ૨ ગળથુથીમાંથી જ પળે છે. પરિરાજ પણ વારી નહિ, એના પવ, નહિ, બારમાય કે આહવાન છે, જે તે છે કે અમરન રિપ, ખિયાન - વર્ષ દરમિયાન શાયરેવાં જાતિને રમત જગત અને વિરે કરીને અમર જેન પઢાતાપ ન જેવું જ અનિષ્ટ કર્યું છે, આમ છે પર્વના પવિત્ર દિવસે મિલાન છે એનું હાય ! ઈકયું છે તેની યાદ ન કરે
એ કારના જવાનું રક્ષણ થાય તે પ્રમાણે પોતાનું સમાપન ન કરે તે જે જન ના અને તે પણ જાવ ઇવે-વિતાવે. માનવીના મન માં એ નાના યા મોટા તપ સહિત, આ એકજ એ છવા વાય તે માટે પત્રકારે પાણીમાં કે કાચા ભાવમાં અમલમાં મૂકાય તે બારે માસના કરવા યોગ્ય પાંચ ખાવશ્યક (વિલ અરિવાર પાપ ભોગી ભો થાય. રાય બાદિષમા એની મ) બતાવ્યાં() અભયદાન, (૨ સ્વામીનાબ વિનય આરિપૂર્વ વિદ્ધિ થાય-પ્રતિમણ થાય, હું (૩) ચારપારિ (૪) અઠ્ઠમ તપ અને (૫. ક્ષમાપના એ ભવ્ય વાતાવરણ નજરે જોનાર યુરોપીયન આ પાચેમાં પ્રથમ સ્થાન અભયદાન-ઇવક્ષાને વિદ્વાને મે એ શિત, શાંતિ અને સભ્યતાનાં આપું. પર્યુષણ પર્વના દિવસોમાં એવી રીતે ભારોભાર વખાણ કર્યા છે પર અ ને વાત કે કોની રક્ષા થા- એ કાયના જીવને છે કે જરૂરી તત્ત્વજ્ઞાન અને ધર્મજ્ઞાનના અભાવે અમદાન મ–જગતમાં ઓછામાં ગાળી વિષે આજના યુવક યુવતી એ ભવ્ય શિસ્ત અને થાય. બીજાઓને પણ અભયદાન છવદયા શીખવો શાંતિની પર શ્રેષ્ઠ માધાભા કરવાની ક્રિયાને જગતમાં છપાને અમલ થાય તેમ કરે. જિનેશ્વર અવિનયી શિષ્ટતાના અભાવાળી અને ફારસરૂપ બનાવી તેની આ સૌ પ્રથમ અને સૌથી અગત્યની આરતા રહ્યા છે, રેય એમનો નથી એમનાં મતાનને છે. છે. આ આજ્ઞાને પાળનાર એ કાયના જીવોને પણ યાદ રાખે અજ્ઞાનથી કરેલાં કર્મ પણ છૂટતાં અમલદાન આપનાર સર્વ સ્ત્રી પુરુષોને બાકમાવ ની જગતના ધણ નું મૂળ અજ્ઞાન છે. પૂર્વક જમાડે એ પણ ધર્મ-એ બધા તમારા સાચું જ્ઞાન મેળવી સારી રીતે ક્રિયા કરે તેજ ઘર્મબંધ-માનમાર્ગના સયા તો એમને સાચું મકરપાણ છે તો પજુસણુ પર્વની આડર કરવો એમને ભક્તિભાવપૂર્વક જમાડવા આરાધના છે. અજ્ઞાનથી કરે પણ વિનયથી કરે એટલે રામીવાત્સલ્ય. એ અભયદાન અને તે સ્વામી શિસ્તથી કરે ત્યાં સુધી વાં નતિ પણ જ્ઞાનપી. વાસાતી ભાવના ખોવે કયારે? જિનેશ્વર ન કરે અને અવિનય અને અશિરતી કરે તો તે તીર્થ કરતા ચેત્યો અને મૂર્તિનાં દર્શન અને આરાધના નહિ પણ વિરાધના છે માત્માલ્યાણકારી સ્તવન કરે ત્યારે કે પર્યુષણ પર્વમાં ત્રીજું નહિ પણ આત્મકલ્યાણધાતક છે. આવતા પરંપરા અગત્યનું આવશ્યક કાર્ય ચંત્યપરિપાટી વીર્થકરોના પર્વમાં એટલું યાદ રહે તે પણ પણ માત્મય