________________
બુદ્ધિપ્રણા
“આશાનાં અધૂરાં ગીત
લેખિકાઃ– કુમારી ઉષાબેન જેમી. (મકેતુ)
બી એસ. સી એમ. એડ
આજે માનવ જે જે ભોનિક સુંદર પદાર્થો જુવે છે તે તે મેળવવા પ્રયત્ન કરે છે પણ એના પરિણામેના ભાવ કરતા કદી વિચાર કરતું નથી... જાણે આશા છે કપના એ અને
સ્વપ્નમાં માનવ તણાવેજ જ છે અને તે પહે યા પારેલા તું સ્થાન કરતા વધુ આ વાર્તા કહેશે –ત્રાએ
એ વાંસળી કળાને કેરીને આવેલી તેની સંપુ સુખ છે તેની સાબીતી તેમને અકળાની સ્ત્રી થોડીવાર આલીશાન બંગલાની બહાર ઉ * આ ખ સામે એકને એક નાના પુત્ર આ તે રહી, અંદર જવું કે ન જવું, તે નકકી ન કરી એની કાલી કાલી ભાષા એના અંધારામાં જીવનમાં શકી ઝાંપામાં બે ડગલાં ભર્યા, ને તરતજ એ પાછી અમી છાંટણાં નમી જતી વાંસળી વાત હડવા માંડી તેને ડર હતો, એ વૈભવભર્યું વાતા કે લકવાર બેલાં પણ તે
દાચ એના જેવા ગરીબ નિખારીને તરછોડી વરાણુ
બેટા તારી બોલીમાં આટલી બધી મીઠાસ છે, ને બહાર ધકેલી દે એના કરતાં બહેતર છે કે
તે તારે મેં વુિં..એનું વાય અપૂરૂં હૈ બહાર ઝપે ઉઘા રહેવું ગરીબી તે હતી. છતાં
. તું. એ અધૂરા રહેલા વકને અં વમળાવાળતેના વરની આવડતને લઈને, તેનામાં વિમાન
" ની સ્ત્રી જાણે કે મમણે પૂર્ણ કરતાં હોય તેમ, એ આવેલું .
સ ભતાં, તેના આંબમાંથી ૮૫ અસ. એને અંધ રામી, શું આ આલીશાન ખરવા માંડતા ! મકાન કે શું શું પડી, પોતાના આનંદમાં મસ્ત,
એ વખતે બિલ બાળક મરી : બસ, વાંસળી વગાડજ જતો હતો એને ખબર
ડી ! તું કેમ રડે છે ?” પણ ન હતી કે તે કયાં આવ્યો છે? બહાર ઉમે છે કે અંદર વૈભવમાં ઉછા છે કે ગરીબમાં બાઈ તરતજ બાળકને મેં ઉપર દાબીને તને વિભવ રોલે છે તેની કલ્પના પણ એની પાસે ન બેને અટકતી--અને તેને બાપ સાંજના હતી, કારણકે કે બાળપણથી સમજુ થયા પહેલાં જ જો. તે તેને દુખ થશે, પણ આ અંધારા માટે તેની આ બેનું તેજ બળિયાના રોગમાં શું રાખ મેલું, માઈ ઉપાય કરાય ન હતો. એટલે વળી પાછું મનને તેણે દુનિયાના રંગ સગી આંખે જોયેલા નહિ મનાવી લીધા સિવાય છૂટ ન હતે. એટલે જ એ અંધ છેવા છતાં પણ પિતા ની વરની દુનિયામાં સુખી લાગતે અને વધુ સુખી વસળી ઉપર આ છે જે સિદ્ધિ મેળવી એની વાંસળી બનાવ્યું. એનું વધુ ભર્યું જીવન હતી, તે સિંહએ તેમને કદી ભૂખ્યાં સુવાડા ન એની ઘરવાળીએ બનાવ્યું. એ બંનેનું ગબ જીવન હતાં. એ વાંસળીમાંથી નીકળતી સૂરાવાલિએ
