________________
વેલા વાસીનું પવિત્ર જીવન.
પાછી સાકી ધીરે ધીરે જઈ સેલીમાના પલંગ ઉપર બેઠી, અને તેથી પણ ધીરે ધીરે, અને ઘણીજ સાવધાની સાથે, બેગમના–સાકીના જીવન જેવી બેગમના શીરીન ખૂશબાભર ગાલપર એક ચૂમી લીધી. તેનાં નેત્રો અનન્ય પ્રકાશથી ચમકી ઉઠયાં. ગા પ્રજી ઉઠયાં, તેનું હૈયું હવે ઘણા જોરથી ધબકવા લાગ્યું. આખા શરીરમાંની નસેનસમાં લેહી જાણે વીજળીના વેગથી દોડાદોડ કરવા લાગ્યું. આજ સાકી જાણે સ્વર્ગમાં વિહરે છે. તેની અનંતકાળની તૃષા છીપતી હતી. તેના બનેરને મહોર આવ્યા હતા, તે કૃતાર્થ થઈ હતી. કેમ ! તે હવે જાગુતા નથી !
સાકી જે બાજુ તરફ ઑાં કરીને બેઠી તે તરફ સામે જ એક મોટા આરસે હતે. ઓરડામાં તે વખતે બધીએ બધી બત્તીઓને ઝગમગાટ ઓલવાયો હતો નહિ. આતુર ઉદયની કેટલીક અપૂર્ણ આશાઓની પેઠભ કેટલાક દીવા સળગ્યા કરતા હતા.
સાકીએ નજર ઉઘાડી જોયું તે, સ્વચ્છ અને સુવાસિત ફૂલોના હારથી સેહામણું લાગતા આરસામાં એક વિશાળ પાળવાળી થોભાદાર મુછોના ગુચ્છાવાળી પડછંદ પુરૂષની મૂર્તિ જણાઈ. અણધાર્યા સર્પ દંશથી જે હાલત થાય છે, તે અત્યારે સાકીની થઇ.
હવે તે નજર પાછી ખેંચી લેવાની હિંમત કરી શકી નહિ. મનમાં સમજી કે, આ જે માણસ ઓરડામાં આવેલો દિસે છે તેણે તેનાં બધાં કારજો દીઠ હશે. બાદશાહી રંગમહેલમાં બંદોબસ્ત તે એવો પાકો રહે છે કે ત્યાં કોઈ પરાયું આવી શકતું નહિ. ત્યારે આ માણસ તે ખૂદ બાદશાહ તે કદાચ નહિ હોય ?
સાકીએ ફરી નજર ઉપાડી તાકીને આરસામાંની મૂર્તિ તરફ જોયું. ખાત્રી થઈ કે, છાયા બાદશાહ વિના બીજા કોઇની હોઈ શકે જ નહિ. બાજુ પરજ એક મોટી તસવીર ટીંગાઈ રહી હતી. એકવાર તે તરફ નજર કરી, અને પાછુ આરસામાં જોયું. એજ! આબેહુબ જ ! એમ ખાત્રી થતાંને વાર સાકીના હોશ ઉડી ગયા. તે કંપી ઉઠી, અને બેહોશ થઈ પડી. જીવનની આશા સુદ્ધાંત ન રહી.
બેગમ ઘોર નિદ્રામાં સૂતેલી છે, અને એક બાંદી તેને વહાલભર્યું ચુંબન કરે છે તે જોઈ, પહેલું તે બાદશાહને હસવું આવ્યા વિના રહ્યું નહિ, ને મનને ઉલ હરખ ભર્યો સંપ થયો કે ખૂબસુરતીના દાવામાં સેલીમા બેફરીફ છે. બેહસ્તની પરીઓ પિતાની જીવન સખી સેલીમાથી વધુ સુંદર નહિ હોય !
સારી આલમનું નર એક મહારી સેલીમામાં છે. અદના ઓરત જાત પણ હેની ખૂબ સુરતી પર આશક થઈ પડે છે. આક્રીન !
સાકીને જનાનખાનામાં નેકરી મળવાને ઘણે વખત થયું હતું નહિ, તેથી તે બદશાહની નજરે આવેલી નહિ, બાદશાહે તેને જે આશ્ચર્યથી સવાલ કર્યો-“કોણ છે, અયું ? આટલી મોડી રાત્રે, બેગમની બાજુપર પડી પડી શું બકતી હતી?”
સાકીએ મનથી જ ઠરાવ કર્યો કે, જવાબ નહિ આપવામાંજ સલામતી છે. નહિ તો કમબખ્તી જરૂર આવવાની.
બાંદીને ચૂપ થઈ ગયેલી અને બાદશાહની અજાયબીને પાર રહ્યો નહિ, ખ્યાલ
