________________
ચમત્કાર.
૧૩
શ્રીમાન શિવસિંહજી નાંદિયાથી સિરોહી ગયા અને વળતે દિવસે તેમને રાજ્ય શાસન મલ્યું.
આ કથા ઐતિહાસિક અને તાજ હોવાથી તે સંપૂર્ણ સાચી હોવાની સંભાવના થઈ શકે છે. મહારાવ શિવસિંહજી, શ્રી બામણવાડજી ઉપર ભક્તિ રાખતા હતા, વખતોવખત
૮ મહારાવ ઉદયભાણજી એશ-આરામમાં રાત દિવસ તત્પર રહેતા હતા. એવી સ્થિતિમાં એક વખત જોધપુર રાજ્ય તેમને પકડીને કેદ કર્યા હતા. ત્યાં તેમણે સવા લાખ રૂપીઆ જોધપુરને આપવાની કબૂલાત આપવાથી તેમને છેડ્યા. તે રૂપીઆ તેમણે ભર્યા નહિ અને સિરેહી આવી પાછા એશ–આરામમાં મશગૂલ બની ગયા. તેથી જોધપુરથી ફેજ આવી. તે ફેજે સિરહીને ખૂબ લૂંટયું. લાખ રૂપીઆની મિત લૂટીને લઈ ગઈ. તેથી સિરોહી ભાંગ્યું અને સિરોહી ઇલાકામાં પણ અશાંતિ થઈ ગઈ. આ કારણથી બધા સરદારે ભેગા મળીને મહારાવ ઉદયભાણજીના નાના ભાઈ શિવસિંહજીને બોલાવવા નાંદિયા ગયા, અને સરેહીની તથા ઇલાકાની બધી હકીકત જાહેર કરી. ત્યારે તેમને શ્રીમાન શિવસિંહજીએ જવાબ આપે કે તમે બધા પિત પિતાને ઠેકાણે જાઓ. હું તેને ઉચિત પ્રબંધ કરીશ. એમ કહી પોતે સિરોહી જઈ પિતાના મોટા ભાઈને નજર કેદ કરી, વિ. સં. ૧૮૭૫માં સિરાહીનું રાજ્ય શાસન પિતાના હાથમાં લીધું અને રિજેક્ટ (પ્રતિનિધિ) તરીકે કામ કરવા લાગ્યા. સં. ૧૯૦૩માં મહારાવ ઉદયભાણજીને દેહાન્ત થવાથી અને તેમને સંતાન નહિ હોવાથી શ્રીમાન શિવસિંહજી સં. ૧૯૦૪ના કાર્તિક સુદિ જ ને દિવસે ગાદી પર આવ્યા. અર્થાત મહારાવ થયા..
( જુઓ સિદી ક્યા ઉતાર)
