Bhajanpad Sangraha Part 06

Author(s): Buddhisagar
Publisher: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal

Page 118

૧૪
(૭૭) ઉપરનું સર્વ ઉપરથી, સદા નિલેપ થઈ કરવું, સદા વિજ્ઞાનદષ્ટિથી, જુવે છે જ્ઞાનગીઓ. કહું તો પાર નહિ આવે, કહું તે શું? અમારું શું? અલખ હું બ્રહ્મમય પહે, “બુધ્ધિ ” ઝળહળ જ્યોતિ. ૧૫
ફાગણ શુદી ૩ મુંબાઈ. ૧૯૬૭. નિત્ત,
भविष्यजीवनकार्यसमालोचना.
કવાલિ. અરે ચેતન તજી ચિતા, વિચારી લે સુધારી લે, ઉપાધિ ઘણી વેઠી, પ્રભુને ધર્મ સેવી લે. મહન્તને પડે છે દુ:ખ, ભલું કરતાં મનુષ્યનું, ગ્રહણ છે ચંદ્ર ભાનુપર, નથી તારા ઉપર ક્યારે. ડરે તે શું? કરે જગમાં, નથી ભીતિ મહોને, સુધારક મોક્ષપભ્યોના, ધરે નહિ સ્વાર્થને છોટે. ઉગ્યાં છે મોક્ષપમાં , ભયાનક કટકવૃક્ષે સડક માર્ગ જે કાઢે, ઉપાધિ તે ગણે નહિ કંઈ પ્રતિપક્ષી બને અો, કદાગ્રહથી કરે (હા, ' ' અડગ વૃત્તિથકી સન્ત, ખમે સઘળું વહે આગળ. કદાપિ પ્રેમ નહિ તજતા, કરે છે ધર્મની રક્ષા, કરે છે યુદ્ધ ધર્માર્થમ, ધર્યું સહુ ધર્મના માટે ચડાવે આળ ખોટાં સહુ, ચડે તે પાડવા માટે, ધીરજ તજતા નથી સન્ત, સમજ ચેતન અરે મહારા. જરા નહિ આકળો થા તું, જરી પાછા નહિ હઠ તું, ધરી સમતા સ્વ૫રમાટે, ક્રિયામાં મૂક આચરણું. કદર નહિ મૂર્ખ છોને, પડે તેથી અરે સામા, કદર નહિ જીવતાં કરતા, પછીથી યાદ કરવાના. કદર જે નહિ કરે તે શું? કદરની શી અરે પરવા, બની આદર્શવત્ કરવું, શુભાશુભ શબ્દને સાક્ષી. મને–વાક કાયથી ચેતન, સદા આદર્શવત્ રહેવું, ભલી સુમતિતણું શિક્ષા, હૃદયમાં ધારજે હાલા.