Atmanand Prakash Pustak 100 Ank 08

Author(s): Pramodkant K Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

૪]
[ શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ વર્ષ : ૩ અંક ૮, ૧૬ જૂન ૨૦૦૩
* પૂજાનું સાચું સ્વરૂપ
પ્રા. ડૉ. પ્રફૂલ્લાબેન રસિકલાલ વોરા
નુતન યુગના મંડાણથી માનવીના જીવનમાં જેમ જેમ ભૌતિક સુખ-સંપત્તિનાં સાધનો અને સગવડ વધવા લાગ્યાં છે, તેમ તેમ તેની દોટ વધારે ને વધારે સંપત્તિનો સંચય કરવા તરફ વધતી જાય છે.
|
ચારે બાજુ આમતેમ પાસાં ફેંકતો, પોતાના ચાતુર્ય વડે ભૌતિક સમૃદ્ધિની ટોચે બેઠેલો માનવી આજે સત્તાનો સ્વામી બની બેઠો છે. તેની આજુબાજુ દુન્યવી અજવાળાંનું વર્તુળ વિસ્તરતું જાય છે. આ વિશ્વની ક્ષિતિજો પણ તેને ટૂંકી પડતી હોય, એમ તે પૂરાં બ્રહ્માંડને પોતાની અંદર સમાવવા મથી રહ્યો છે.
બાહ્ય જગતની રોશનીના ઝળહળાટ વચ્ચે આ ચાર દિવસની ચાંદનીને માણી લેવાની દોડાદોડ કરતો માનવી ઇચ્છાના ઘોડાઓને પણ બેલગામ દોડાવી રહ્યો છે. સવારથી સાંજ સુધી સુખની ઘેલછામાં શ્વાસ લેતો માનવી રાત્રે પણ નિરાંતની નિંદર લઈ શકતો નથી.
આસપાસ રંગીન ફૂવારાની છોળો હોય કે -ધનના ઢગલા વચ્ચે પણ અશાતા અનુભવતું મન સતત ઝંખના કરે છે શાંતિની, ત્યારે ભૌતિક સુખના મહાસાગર વચ્ચે પણ તે કોઈ અસહ્ય તરસની પીડાનો અનુભવ કરે છે. આમ, એક બાજુએ સ્વપ્નને સાકાર કરવાના અથાગ પ્રયત્નોથી થાકેલો માનવી વાસ્તવિકતાની ધરતી ૫૨ હાશનો અનુભવ ઝંખે છે. આમ જ ચાલતું રહે છે આ ઘટમાળનું ચક્ર. આ શાંતિની ઝંખનાના કારણે જ આજે મંદિરો, મસ્જિદો કે દેવળોની |
દીવાલો આસ્થાની ગવાહી પૂરતી ઊભી છે.
મનની વ્યગ્રતાને સાંત્વન આપતાં શિખરો પર ધર્મની ધજાઓ ફરકી રહી છે. આમ, આપણે સર્જેલી પરિસ્થિતિ વચ્ચે પણ દીવાદાંડીની જેમ શ્રદ્ધાનો દીપક પ્રગટી રહ્યો છે. એક બાજુ બહુમાળી ભવનો બંધાય છે, તો બીજી બાજુ મંદિરોમાં મૂર્તિની પ્રાણ પ્રતિષ્ઠા થઈ રહી છે. આ બતાવે છે કે આપણે ભલે વિજ્ઞાનયુગમાં હરણફાળ ભરતાં હોઈએ, પણ અંતે તો એક એવી જગ્યા છે, જ્યાં આવીને સૌ કોઈ મનમાં હળવાશનો અનુભવ કરે છે—એ છે આપણો પૂજાખંડ, મંદિરનું મૂર્તિગૃહ.
વહેલી સવારના પૂર્વાકાશમાં પ્રગટ થતી લાલીમાની સાથે પૂર્ણ શ્રદ્ધાથી, બે હાથ ઊંચા કરીને, નત મસ્તકે સૂર્યદેવને અર્ધ્ય અપાતું હોય એ દૃશ્ય આજે પણ જોવા મળે છે. હાથમાં શ્રદ્ધાનો ભરચક થાળ લઈને, આંખોમાં પરમપાવન પરમેશ્વર પ્રત્યે વહેતી ભક્તિ ભાવના આંખોમાં છલકાતી હોય એવા ભક્તોની હારમાળા જોવાનું સદ્ભાગ્ય આજે ય મળે છે. તો પથ્થર કે ધાતુની મૂર્તિમાં પરમતત્ત્વની પ્રતિષ્ઠા કરીને પોતાના જીવનને સાર્થક કરતા પૂજારીઓની આંખો આજેય પ્રભુમાં લીન બનતી જોવા મળે છે. વિધિપૂર્વક બોલાતી વેદોની ઋચાઓ હોય કે પછી ફળિયામાં કોઈ લીલાછમ્મ
તુલસી ક્યારે છંટાતાં કંકુ-છાંટણાં હોય. આ તમામ દૃશ્યો ઇશ્વર તરફ રહેલી માનવીની શ્રદ્ધાનાં દર્શન કરાવે છે. આ આસ્થાનાં અજવાળે તો ગમે તેવો બોજ ઊઠાવતો માનવી હળવાશનો