________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
૧૪]
[ શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ વર્ષ : ૨ અંક ૧૨, ૧૬ ઓકટોબર ૨૦૦૨
|
સભાનપણે, સમજી વિચારીને વિરોધ ન કરે તો | માણસો એક કાનેથી સાંભળે છે અને બીજા કાને કાઢી નાખે છે. વિરોધ, ટીકા, નિંદા સહન કરવાની સૌ સૌની મર્યાદા હોય છે. કેટલાક માણસો બહુ ટચી હોય છે, જરાક અમથું કહો તો તેમને ખોટું લાગી જાય છે. સ્ત્રી હોય તો આંખમાંથી આસું પડવા માંડે છે. કેટલાક માણસો વાતને જલ્દીથી ભૂલતા નથી, તેને મનમાં ને મનમાં મમળાવ્યા કરે છે અને જાતે દુઃખી થાય છે અને બીજાને દુઃખી કરે છે. આવી બધી વાતોને જલ્દી ભૂલી જવી જોઈએ.
/
તેમને પાછા પડવું પડે છે. વિરોધમાં જીદ અને | ઠાગ્રહ ચાલે નહીં. કોઈ પણ વસ્તુનો વિરોધ કરીએ ત્યારે તેને યથાર્થ સ્વરૂપમાં સમજીએ તો જ વિરોધ કામયાબ બને. વિરોધ કરવા ખાતર કોઈ દિવસ કરવો નહીં. વિરોધ કરવામાં પરિસ્થિતિ સુધરી શક્તી હોય તો જ વિરોધ કરવો. બીજાને વ્યક્તિગત રીતે દુઃખ પહોંચાડવા કે તેની માનહાનિ કરવા માટે કદી વિરોધ કરવો જોઈએ નહીં. શ્રેય વગરનો વિરોધ એ સાચો વિરોધ નથી, પરંતુ એક જાતનો દ્વેષ છે. વિરોધ અને ટીકામાં ફરક છે. વિરોધ દર્શાવીને આપણે ચોક્કસ બાબતો અંગેનો આપણો મત દર્શાવીએ છીએ. જ્યારે ટીકામાં દ્વેષ ભળે છે.
કુટુંબ, સમાજ કે કોઈ પણ ક્ષેત્રમાં આપણે જ્યાં કામ કરતા હોઈએ ત્યાં બીનજરૂરી વિરોધ, ટીકા, નિંદાથી દૂર રહેવું જોઈએ. આ બધી બાબતોને પોતાની મર્યાદા છે. કેટલાક માણસો ઇશારાથી સમજી જતા હોય છે તો બીજા કેટલાક
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
માણસો પોતાની કરજોરી અને દોષોને છુપાવવા માટે બીજાના રાઈ જેવડા દોષોને પર્વત જેવા બનાવતા હોય છે. કોઈ માણસ સંપૂર્ણ નથી. દરેક માણસમાં કાંઈક ને કાંઈક ઊણપ રહેલી હોય છે. દરેક માણસમાં સારી વસ્તુ જોવાનો પ્રયાસ કરવો જોઈએ અને ગુણગ્રાહી બનવું જોઈએ. જીવનનો આ સાચો અભિગમ છે.
|
–મહેન્દ્ર પુનાતર
* પુસ્તક
મહિમા
અમદાવાદ શહેરમાં બનેલી આ સત્ય ઘટના છે. વહુના અપેક્ષા વિરુદ્ધ વર્તને સાસુનો સારો સ્વભાવ પણ....જમાનાની ખાધેલ વહુએ એકવાર ખૂબ આવેશમાં આવીને સાસુનો ચોટલો પકડીને ઘરની બહાર....અને કહ્યું, ખબરદાર! આ ઘરમાં ફરી પગ મુક્યો છે તો!” સાસુએ કહ્યું, “વહુ! જિંદગીભર તને એક શબ્દ પણ નહિ કહું.” પણ....રડતી સાસુ નાના દીકરાને ઘેર જઈને રહેવા લાગી.
કેટલાક સમય બાદ વહુના પુણ્યોદયે પ્રવચન-પ્રભાવક પ. પૂ. આ.શ્રી રત્નસુંદરસૂરિજી લિખિત “ઝેર જ્યારે નીતરી જાય છે” પુસ્તક રત્ન તેના હાથમાં આવ્યું. પુત્રવધૂને ઉદ્દેશીને લખાયેલું અદ્ભુત આ પુસ્તક છે. આ પુસ્તક વાંચતી વખતે અનેકવાર આ વહુની આંખે આંસુ ધારા વહી રહી છે. પુસ્તક વાંચ્યા બાદ વહુએ નિર્ણય કર્યો કે “જ્યાં સુધી સાસુને પુનઃ સન્માનભેર ઘરે ન લાવું ત્યાં સુધી ચોવિહારા ઉપવાસ કરીશ.” તપાસ કરી તો સાસુ કોઈ કામે બહારગામ ગયા હતા. ચોથા દિવસે વહુ ત્યાં પહોંચી. સાસુ ગભરાયા કે મને મારવાતો.....સાસુના ખોળામાં ધ્રુસકે ધ્રુસકે રૂદન કર્યા પછી વહુએ કહ્યું, “મમ્મી! મને માફ કર.” સાસુએ જ્યારે ચોવિહારા ઉપવાસની વાત જાણી ત્યારે તો ખોબા ભરી ભરીને વહુને પ્રેમથી નવડાવી દીધી. પોતાના હાથે ચાર ઉપવાસનું પારણું કરાવ્યું.
ઘરમાં પ્રેમરૂપી સ્વર્ગનું અવતરણ કર્યા વિના ઉપરના સ્વર્ગમાં કદી કોઈ જઈ ન શકે.
(દિવ્ય વાર્તા ખજાનો ભાગ-૫ માંથી સાભાર)
For Private And Personal Use Only
